อยากให้เขาสนใจธรรมะแนะนำอย่างไร

แนะให้เขาเห็นถึงประโยชน์สูงสุดของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นภพภูมิที่มี โอกาสที่จะได้ศึกษาพระธรรม เพราะในกาลเวลานี้ก็ยังมีพระธรรมคำสั่งสอน ที่พระผู้มี พระภาคได้ตรัสรู้ และทรงแสดงธรรมนั้นเพื่อประโยชน์แก่พวกเราทั้งหลาย พระธรรมที่ ทรงแสดงก็เพื่อให้เราเข้าใจความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่ในขณะนี้ ซึ่งเป็นธรรม ในชีวิตประจำวัน ไม่มีศาสตร์หรือคำสอนใด ที่จะทำให้เราเข้าใจความจริงของชีวิต อย่างแท้จริงตรงตามสภาพธรรม นอกจากพระพุทธศาสนา พระธรรมจึงเป็นสิ่งควรค่า แก่การที่จะได้เข้าใจ โดยเริ่มจากการฟัง การสนทนาสอบถาม เพื่อความเข้าใจที่จะ ค่อยๆ เจริญขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ที่สำคัญก็คือ เราเองต้องมีความเข้าใจธรรมก่อน จึงจะสามารถเกื้อกูลผู้อื่น ด้วยความเมตตา และความซาบซึ้งในพระธรรมจริงๆ แต่ อย่างไรก็ตาม การที่บุคคลใดจะสนใจธรรมหรือไม่ ก็ขึ้นกับอัธยาศัยที่ได้สะสมมา และ กาลโอกาสที่เขาจะเกิดความสนใจด้วย

มีเพื่อนคนหนึ่งที่เขานับถือศาสนาอื่น แต่เขามีความสนใจในการทำบุญและมักจะไปที่ วัดเพื่อทำบุญถ้ามีโอกาส และยังอยากนั่งสมาธิด้วย ดิฉันเห็นเพื่อนคนนี้มีความสนใจ ในพุทธศาสนา และอยากให้เขามีความเห็นถูก ก็เลยมอบหนังสือ และแผ่นซีดีของท่าน อาจารย์สุจินต์ให้เขาฟัง แต่เขาบอกว่าเขาอ่านไม่รู้เรื่อง และฟังไม่เข้าใจเพราะศัพท์ยาก เพื่อนคนนี้ยังบอกอีกว่า สิ่งที่อาจารย์บรรยาย ขัดกับคำสอนทั่วไปที่เขาเคยได้ฟัง จะรู้ได้อย่างไร ว่าสิ่งใดถูกต้อง เพราะที่เขาเคยได้ฟังมา ก็อ้างพระไตรปิฎกเหมือนกัน ดิฉันก็พยายามอธิบายให้เขาเข้าใจ แต่ด้วยปัญญาอันน้อยนิด ก็อธิบายอะไรไม่ได้มาก เพราะพูดอะไรไป เขาก็บอกว่า เขาไม่เข้าใจศัพท์คำนั้นคำนี้ว่า คือ อะไร ดิฉันควรทำ อย่างไรดีคะ รบกวนขอคำแนะนำด้วยค่ะ

เราก็เอาหนังสือธรรมะอ่านง่ายๆ เป็นเบื้องต้นให้เขาไปอ่านดู หรือให้เทป ซีดี เอ็มพี 3 บอกเขาว่าฟังดีมาก อยากให้ลองฟังดูและใช้เวลาฟังมากหน่อย ถ้าเป็นคนในครอบครัว ก็เปิดเทปธรรมะให้เขาได้ยิน ได้ฟังธรรม ทางอ้อม ถ้าเขาสะสมบุญมามีเหตุมีปัจจัย เขาก็ฟังค่ะ

ที่สำคัญต้องเข้าใจเองก่อน จึงเกื้อกูลผู้อื่นได้ แต่ไม่ควรคาดหวัง เพราะบังคับบัญชาไม่ได้

เป็นเรื่องของการสั่งสมมาที่จะเข้าใจ ซาบซึ้ง และเห็นประโยชน์ ของการศึกษาพระธรรมในแนวทางที่ถูกต้อง เฉพาะบุคคลจริงๆ ไม่มีใคร สามารถบังคับให้ใครเข้ามาศึกษาพระธรรมได้ ถ้าเข้าใจผิดว่าบังคับได้ ก็ต้องเป็น "ตัวตน" เป็น "อกุศล" ที่หวังปรารถนาให้บุคคลอื่นเป็นอย่างที่ใจ ตนต้องการครับ

เบื้องต้นเราอาจจะลองถามเพื่อนว่า "ธรรม" คือ อะไร เพียงเท่า นี้ ก็จะวัดความเข้าใจขั้นแรก ว่า "ธรรม" ที่เขาได้ยินได้ฟังมาจากที่อื่นนั้น อธิบายให้เราเข้าใจจริงๆ ได้หรือไม่ ตรงกับความหมายแท้จริงหรือเปล่า ถ้าเขาอธิบายไม่ได้ เราก็ค่อยๆ อธิบายไปตามความเข้าใจที่ถูกต้องของเรา ด้วยความเป็นมิตร แม้ว่าเราจะเข้าใจน้อย แต่ถ้าเข้าใจถูก เห็นถูก ก็ต้องถูก เป็น "ปัญญา" แน่นอน แต่ไม่ใช่การคิดว่าตนเข้าใจมาก คิดว่าหมดความเป็นผู้ที่เห็นผิดในธรรม แล้วไปพยายามเปลี่ยนให้ส่วนที่เห็นผิดเป็นส่วน ที่เห็นถูก ย่อมไม่ใช่วิสัยของผู้ที่ "กุศลจิตอันประกอบด้วยปัญญา" เกิดกับตน ฉะนั้นจึงไม่ควรกล่าวสิ่งที่ไม่เป็นความจริง ไม่กล่าวในสิ่งที่คิดเดา ขึ้นเอง เพราะมีโอกาสที่จะผิดสูงและจะให้โทษมากต่อผู้ฟังในภายหลังครับ

ความจริงอีกประการที่ควรจะต้องเข้าใจและยอมรับ คือ ผู้ที่ศึกษาธรรมด้วย ความเห็นถูกจริงๆ มีน้อยกว่าผู้ที่ศึกษาธรรมด้วยความเห็นผิด ส่วนผู้ที่ไม่ ศึกษาเลยมีมากที่สุดครับ

ขอเชิญอ่านข้อความบางตอนในพระไตรปิฎก

[เล่มที่ 33] พระสุตตันตปิฎก เอกนิบาต-ทุกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๐๕

วรรคที่ ๔

ว่าด้วยสัตวที่เกิดในมัชฌิมชนบทมีน้อย

[๒๐๕ ] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

สัตว์ที่กลับมาเกิดในมนุษย์ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่กลับมาเกิดในกําเนิดอื่นจากมนุษย์ มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่เกิดในมัชฌิมชนบท มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่เกิดในปัจจันตชนบทในพวกชาวมิลักขะที่โง่เขลา มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่มีปัญญาไม่โง่เง่าไม่เงอะงะ สามารถที่จะรู้อรรถแห่งคําเป็นสุภาษิต และคําเป็นทุพภาษิตได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่เขลาโง่เง่า เงอะงะ ไม่สามารถที่จะรู้อรรถแห่งคําเป็นสุภาษิต และคําเป็นทุพภาษิตได้ มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่ประกอบด้วยปัญญาจักษุอย่างประเสริฐ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ตกอยู่ในอวิชชาหลงใหล มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่ได้เห็นพระตถาคต มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้เห็นพระตถาคต มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่ได้ฟังธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศไว้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้ฟังธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศไว้ มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่ได้ฟังธรรมแล้วทรงจําไว้ได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ได้ฟังธรรมแล้ว ทรงจําไว้ไม่ได้ มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่ไตร่ตรองอรรถแห่งธรรมที่ตนทรงจําไว้ได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ไตร่ตรองอรรถแห่งธรรมที่ตนทรงจําไว้ได้ มากกว่าโดยแท้

สัตว์ที่รู้ทั่วถึงอรรถ รู้ทั่วถึงธรรมแล้ว ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม มีเป็นส่วนน้อย สัตว็ที่ไม่รู้ทั่วถึงอรรถ ไม่รู้ทั่วถึงธรรมแล้ว ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมมากกว่าโดยแท้

ขอขอบพระคุณ และอนุโมทนาทุกคำตอบนะคะ

ขออนุโมทนาครับ