คำว่า ภิกขุ ภิกฆุ

ตามภาษาบาลี และการออกเสียงบาลี (จริงๆ ) อย่างไร จึงถูกตามความจริงครับเพราะ คำว่า ขุ เป็นภาษาเขมร ส่วนคำว่า ฆุ แปลว่า ภาชนะที่ใช้ใส่ของ โดยรวมของคำว่า ภิกขุ ภิกษุ ภิกฆุ นี้ (เพราะอรรถว่า เป็นผู้ขอ) ถ้าแปลตรงตัว แล้วจะเอาอะไรใส่สิ่งขอที่ขอได้ ครับ หรือว่าราชบัณฑิต ต้องการให้เขียนตามหลักภาษาไทย โดย สมมติ ว่าแปลว่าผู้ขอตาม ภาษาอินเดียโบราณ (บาลี) หรือเปล่าครับ อย่างไรแน่ครับ?