ตัณหาและอุปาทาน

ตัณหา คือโลภะ ความติดข้องต้องการ อุปาทาน คือความยึดมั่น มี ๔ ได้แก่

กามุปาทาน ๑ ทิฏฐุปาทาน ๑ สีลัพพตุปาทาน ๑ อัตตวาทุปาทาน ๑ โดยสภาพธรรมได้แก่ โลภะ และทิฏฐิ ทั้งโลภะและทิฏฐิมีหลายระดับ ความแตกต่างของตัณหาและอุปาทานก็คือ ตัณหาเป็นโลภะที่เกิดขึ้นครั้งแรก มีกำลังอ่อน เหมือนโจรที่เหยียดมือไปรับเอาสิ่งของ กามุปาทาน เป็นความยึดมั่นในอารมณ์นั้น โดยไม่ปล่อย เป็นโลภะที่มีกำลัง เหมือนโจรที่ยึดของนั้นไว้ การเป็นปัจจัยของตัณหา และอุปาทาน มีอธิบายได้หลายนัย เช่น โดยปกตูปนิสสยปัจจัย ตัณหาที่เกิดก่อนๆ เป็นปัจจัยแก่ กามุปาทานที่เกิดหลังๆ หรือ โดยปัจจัยอื่นๆ เช่น ตัณหาเป็นปัจจัยแก่ทิฏฐุปาทาน ฯ ที่เกิดพร้อมกันโดยสหชาตปัจจัย อัญญมัญญปัจจัย สัมปยุตปัจจัย เป็นต้น

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ

ตัณหาและอุปทาน เปรียบเหมือนลิงติดตังห้าแห่ง คือ ที่มือสอง ที่เท้าสอง ที่ปากหนึ่ง

ทำให้วนเวียนอยู่ในสังสารวัฏฏ์ ยากที่จะออกจากวัฏฏะได้ ถ้าไม่รู้แจ้งอริยสัจจธรรมค่ะ

ความแตกต่างของตัณหาและอุปาทานก็คือ ตัณหาเป็นโลภะ ที่เกิดขึ้นครั้งแรก

ที่มีกำลังอ่อน เหมือนโจรที่เหยียดมือไปรับเอาสิ่งของ กามุปาทาน เป็นความยึดมั่นในอารมณ์นั้นโดยไม่ปล่อย เป็นโลภะที่มีกำลัง เหมือนโจรที่ยึดของนั้นไว้

ขออนุโมทนาค่ะ