เสน่ห์ของผ้าขี้ริ้ว

ท่านพระสารีบุตรเป็นอัครสาวกเบื้องขวา ท่านเป็นคนอ่อนน้อมทำตัวเหมือนผ้าเช็ดธุลี เหมือนโคเขาขาด เหมือนเด็กจัณฑาลเข้าสู่สภา เปรียบเหมือนแผ่นดินย่อมทนทุกสิ่งได้ไม่ว่าจะเป็นของหอม หรือของสกปรก แผ่นดินก็ไม่ระอา หรือหวั่นไหวไปย่อมมีจิตเสมอเหมือนกันหมด

ถ้าเป็นดุจผ้าเช็ดธุลีได้จริงๆ ก็จะเป็นผู้มีความสบายใจอยู่เสมอ ไม่ว่าใครจะประพฤติต่อเราอย่างไร ไม่ว่าจะด้วยกาย อาจจะเป็นการกระทำที่ไม่ถูกใจเรา หรือด้วยวาจา ซึ่งอาจจะเป็นถ้อยคำที่เราไม่อยากจะได้ฟังเลย แต่ใจเราก็ไม่เดือดร้อน เพราะว่าไม่ถือว่า ตนเป็นผู้มีความสำคัญ

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

เป็นมุมหนึ่งของผ้าขี้ริ้วที่บางทีก็โดนมองข้ามไปจริงๆ

ขออนุโมทนานะคะ

เอ่อ ก็ทำได้เป็นบางครั้งบางคราวค่ะ เพราะยังหนาอยู่

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

พิสูจน์ความไม่สำคัญตน ความอดทนเหมือนผ้าขี้ริ้วได้ เวลาที่อยู่กับคนรอบข้างครับ

พระอรหันต์ทั้งหลายเป็นผู้สะอาด ปราศจากกิเลสทั้งปวง ความสกปรกเศร้าหมองใดๆ ก็ไม่อาจย้อนกลับมาแปดเปื้อนพวกท่านได้ การที่ท่านพระสารีบุตรเปรียบตนดังเช่นผ้าเช็ดธุลี ก็ด้วยปัญญา และการสั่งสมอุปนิสัยของท่าน ส่วนปุถุชนทั้งหลายควรพิจารณาเห็นความไม่สะอาดในตนเป็นสำคัญ เพราะปัญญาเครื่องดับกิเลสขั้นต้นไม่ได้ดับมานะความสำคัญตน แต่ต้องดับความเห็นผิดเสียก่อน

ท่านเป็นถึง อัครสาวกเบื้องขวา แต่ความสำคัญตน (มานะ) และกิเลสทั้งหลาย ท่านดับได้เด็ดขาดแล้ว คุณธรรมของท่าน จึงต่างกับปุถุชนอย่างพวกเรา ราวฟ้ากับเหว ครับ จึงเป็นคำตอบ (ที่หลายท่านคงทราบแล้ว) ของท่าน อ.สุจินต์ ที่ว่า

" ไปหาอะไรในเชตวัน? "

สาธุ

กราบอนุโมทนา

ผ้าขี้ริ้วทุกผืนค่ะ

เป็นการอุปมาได้อย่างแยบคายจริงๆ มองเห็นภาพแลได้คิด ได้มอง ได้เข้าใจ ได้อย่างลึกซึ้งจริงๆ ขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ

ครับ สิ่งที่เห็น อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ใช่ คนเรารับรู้สรรพสิ่งทางวิญญาณ แต่น้อยนักที่จะนำสิ่งที่รับรู้นั้น ผ่านเข้าสู่กระบวนการ กรองเพื่อหาความจริง