รู้ได้เฉพาะตน

รู้ได้เฉพาะตน คือ ผู้ใดบรรลุผู้นั้นย่อมรู้ ไม่ใช่ทั่วไปแก่คนไม้รู้ดังคำอธิบายในวิสุทธิมรรคดังนี้

วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ ๒๙๘ [แก้บท ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ] บทว่า ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ ความว่า อันวิญญูชนทั้งหลายมีอุคฆติตัญญูบุคคล เป็นต้น ทั้งปวง พึงรู้ว่า " มรรคเราเจริญแล้ว ผลเราบรรลุแล้ว นิโรธเราทำให้แจ้งแล้ว " เพราะว่ากิเลสทั้งหลายของสัทธิวิหาริก จะละด้วยมรรคที่พระอุปัชฌายะเจริญหาได้ไม่ เธอจะอยู่เป็นผาสุกด้วยผลสมาบัติของท่านก็ไม่ได้ จะทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพานที่ท่านทำให้แจ้งก็ไม่ได้ เพราะเหตุนั้น จึงมีคำอธิบายว่า โลกุตตรธรรมนั่น บุคคลไม่พึงเห็นดังเช่นเครื่องประดับที่ศีรษะของคนอื่น (ซึ่งจะฉวยเอามาประดับที่ศีรษะของตัวเองได้) แต่พึงเห็นว่าธรรมอันวิญญูชนทั้งหลาย จะพึงเสวยอยู่ในจิตของตัวเองเท่านั้น แท้จริง โลกุตตรธรรมนั้น ไม่เป็นวิสัยของพวกคนโง่เลยทีเดียว

ขออนุโมทนาครับ