การพักผ่อนอย่างแท้จริง

หลายท่านชอบพักผ่อนด้วยการไปเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ และอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งเป็นไปตามการสะสมมาของแต่ละบุคคล ไม่มีการห้าม ไม่มีการบังคับถ้าเป็นผู้ที่ได้อบรมเจริญปัญญามา ไม่ว่าจะอยู่ ณ สถานที่แห่งใด ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ก็สามารถที่จะเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ เพราะอยู่ที่ไหนก็มีธรรม อยู่ที่ไหนก็เป็นธรรม แต่เป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะเหตุว่าแม้แต่ในขณะที่นั่งฟังพระธรรมอยู่ อกุศลจิตยังสามารถที่จะเกิดแทรกได้ คงไม่ต้องกล่าวถึงในขณะที่ไม่ได้ฟังพระธรรมว่า อกุศลจิตจะเกิดมากขนาดไหน เป็นเรื่องที่น่าคิดพิจารณาอย่างยิ่ง ครับ

การพักผ่อนอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด คือการพักผ่อนใจ ใจที่หมักดองด้วยกิเลสคือ โลภะ ความติดข้อง ยินดีพอใจ โทสะ ความขุ่นเคืองใจไม่พอใจ โมหะ ความหลง ความไม่รู้ และกิเลสอื่นๆ อีกมากมาย ย่อมเป็นใจที่ไม่ได้พักผ่อน (ขณะที่กุศลจิตเกิดแต่ละครั้งก็ชื่อว่าพักผ่อนได้ เพราะขณะนั้นเป็นการพักจากอกุศลเพราะเหตุว่าในขณะที่กุศลจิตเกิด อกุศลจะเกิดร่วมด้วยไม่ได้)

ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่ศึกษาพระธรรม และเห็นโทษภัยของกิเลสนานาประการ จึงเพียรที่จะเจริญกุศล ทุกประการ รวมถึงการอบรมเจริญปัญญาเพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกในลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง จนกว่าจะเป็นผู้ที่ได้พักผ่อนใจ อย่างแท้จริง คือการดับกิเลสได้โดยเด็ดขาด ไม่เกิดอีกเลย

"ขอความเจริญมั่นคงในกุศลธรรม จงมีแด่ทุกๆ ท่าน ครับ"

พักผ่อนด้วยกุศลเป็นการพักผ่อนที่ประเสริฐ การพักผ่อนที่เลิศสูงสุดคือ ไม่มีการเกิดของจิต เจตสิก รูป อีกเลย ขออนุโมทนาด้วยครับ

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งคะ...คุณมาณพน้อย

ขออนุโมทนากุศลวิริยะ ในธรรมทานจากท่าน เสมอมา

พระธรรม จงเบิกบานในใจท่าน เช่นเดียวกัน

ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย

ช่างลึกซึ้งจริงๆ .....

ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

ขณะที่เป็นกุศลจิต พักทั้งกายพักทั้งใจ ใจไม่กระสับกระส่าย กายไม่กระสับกระส่าย...

อนุโมทนาครับ...

ไปมาแล้วทุ่งดอกกระเจียวสวยมากเลยนะคะ เป็นคนชอบเที่ยว แต่ก็จริงอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า "หลายท่านชอบพักผ่อนด้วยการไปเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ และอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งเป็นไปตามการสะสมมาของแต่ละบุคคล ไม่มีการห้าม ไม่มีการบังคับ ถ้าเป็นผู้ที่ได้อบรมเจริญปัญญามา ไม่ว่าจะอยู่ ณ สถานที่แห่งใด ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็สามารถที่จะเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ เพราะอยู่ที่ไหนก็มีธรรม อยู่ที่ไหนก็เป็นธรรม แต่เป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะเหตุว่าแม้แต่ในขณะที่นั่งฟังพระธรรมอยู่ อกุศลจิตยังสามารถที่จะเกิดแทรกได้ คงไม่ต้องกล่าวถึงในขณะที่ไม่ได้ฟังพระธรรมว่า อกุศลจิตจะเกิดมากขนาดไหน เป็นเรื่องที่น่าคิดพิจารณา"

อนุโมทนาค่ะ

ปกติเรามักจะหลงลืมสติเกือบตลอดเวลาที่สติไม่เกิด ไม่ระลึกลักษณะของนามธรรมรูปธรรมซึ่งกำลังปรากฏในขณะนี้ ในขณะนี้ถ้าจะพักผ่อน ก็พักผ่อนด้วยการมีสติระลึกรู้ว่าเป็นธรรมะอย่างหนึ่งค่ะ

โดยปกติที่เราเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส กระทบสัมผัส คิดนึกส่วนใหญ่จะเป็นอกุศลจิตซึ่งการไปเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ การหลงไปตามอำนาจของกิเลสจึงไม่ใช่การพักผ่อน การฟังพระธรรม การศึกษาพระธรรม ความเข้าใจพระธรรม จะสะสมและปรุงแต่งให้กุศลจิตเกิด ซึ่งเป็นกุศลที่จะทำให้สักวันหนึ่งในสารวัฎอันยาวนานจะทำให้ไม่มีการเกิดอีกเลย จึงจะเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด

ขออนุโมทนาครับ

เมื่อใดที่จิตใจเราพ้นจากโลภะ โทสะ โมหะ ตอนนั้นรู้สึกใจมีความสงบมีความสุขที่สุดค่ะ