ขอคำแนะนำ เรื่องพูดจาล่วงเกินผีบ้านผีเรือนที่ตนเองอาศัยอยู่

ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงการแก้ไขเมื่อมีผู้กล่าววาจาล่วงเกินผู้มีคุณโดยการขอขมาโทษ หรือขอให้ท่านอดโทษให้ อย่างนี้ชื่อว่าเป็นการแก้ไขในระดับหนึ่ง จะทำให้ผู้กล่าวล่วงเกินสบายใจคลายความกังวลได้บ้างคือไม่เป็นเครื่องกั้นคุณธรรมเบื้องสูง เช่น การบรรลุมรรคผลเป็นต้น

ในพระไตรปิฎกและอรรถกถามีกล่าวถึงเรื่องผีบ้านผีเรือนหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือไม่ครับ

ยังไม่พบหลักฐานในพระไตรปิฎกและอรรถกถากล่าวถึงเรื่องผีบ้านผีเรือน หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์นั้นศักดิ์สิทธิ์อย่างไร

ผีบ้านผีเรือน (เทวดาที่สิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูบ้านของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี) ขณะนั้นเทวดาตนหนึ่งผู้เป็นมิจฉาทิฎฐิ ซึ่งสิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูบ้าน ของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ไม่เลื่อมใสพุทธศาสนา เบื่อระอาที่พระภิกษุสงฆ์ เดินรอดซุ้มประตูเข้าออกทุกวัน เพราะในขณะที่ภิกษุสงฆ์เดินลอดซุ้มประตูนั้น ตนไม่สามารถจะอยู่บนซุ้มประตูได้ เมื่อเห็นเศรษฐีกลับกลายมีฐานะยากจนลง เพราะทำบุญแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จึงปรากฎกายต่อหน้าท่านเศรษฐี กล่าวห้ามปรามให้เศรษฐีเลิกทำบุญเสียเถิด แล้วทรัพย์สินเงินทองก็จะเพิ่มพูน ขึ้นเหมือนเดิม ท่านเศรษฐีจึงถามว่า“ท่านเป็นใคร “ข้าพเจ้าเป็นเทวดาผู้สิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูเรือนของท่าน”

“ดูก่อนเทวดาอันธพาล เราไม่ต้องการเห็น ไม่ต้องการฟังคำพูดของท่าน ขอท่านจงออกไปจากซุ่มประตูเรือนของเรา อย่ามาให้ข้าพเจ้าเห็นอีกเป็นอันขาด”เทวดาตกใจ ไม่สามารถจะอยู่ที่ซุ่มประตูเรือนของเศรษฐีได้อีกต่อไป กลายเป็นเทวดาไร้ที่สิงสถิต ได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก เข้าไปหาเทวดาผู้มีศักดิ์สูง กว่าตนให้ช่วยเหลือ แต่ไม่มีเทวดาองค์ใดจะสามารถช่วยได้ เพียงแต่บอก อุบายให้ว่า “ทรัพย์เก่าของเศรษฐีจำนวน ๘๐ โกฏิ ซึ่งใส่ภาชนะฝังไว้ที่ริมฝั่ง แม่น้ำถูกน้ำเซาะตลิ่งพังจมหายไปในสายน้ำ ท่านจงไปนำทรัพย์เหล่านั้นกลับ คืนมามอบให้ท่านเศรษฐี แล้วท่านเศรษฐีก็จะหายโกรธยกโทษให้ และอนุญาต ให้อยู่อาศัยที่ซุ้มประตูบ้านดังเดิมได้” เทวดาทำตามนั้น ได้นำทรัพย์เหล่านั้น มามอบให้เศรษฐีด้วยอำนาจฤทธิ์เทวดา เมื่อเศรษฐียกโทษให้แล้ว ได้อยู่ ณ สถานที่เดิมของตนสืบไป

ข้อความที่ท่านยกมาเป็นเรื่องของเทวดาที่มีอยู่จริง แต่ไม่ใช่ผีบ้านผีเรือนที่เข้าใจกัน

ขออนุโมทนาครับ