อยากให้ช่วยอ้างอิง

ควรทราบกาลิก ๔ ประเภทสำหรับบรรพชิต ดังนี้ ๑. ยาวกาลิกคือ อาหาร ของเคี้ยวของฉัน รับแล้วฉันได้แค่เช้าถึงเที่ยง ๒. ยามกาลิกคือ น้ำปานะ น้ำผลไม้สด รับแล้วฉันได้ตลอดวันและคืน (๑ วัน) ๓. สัตตาหกาลิก คือ เภสัช เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย รับแล้วฉันได้ ๗ วัน ๔. ยาวชีวิก คือยารักษาโรค รับแล้วเก็บไว้ฉันได้ตลอดชีวิต สำหรับ นมสด จัดเป็นยาวกาลิก ฉันได้เพียงเช้าถึงเที่ยงวันเท่านั้น หลังเที่ยงวันไปแล้วฉันไม่ได้ พระภิกษุที่ท่านศึกษาและปฏิบัติตามพระวินัยของพระพุทธเจ้า ย่อมไม่ฉันนมสดในเวลาวิกาล อนึ่งที่ท่านบอกว่าฉันนม ในเวลาวิกาลได้ตามพระวินัยนั้น ขอถามว่า ตามพระวินัยข้อไหน ทรงอนุญาตไว้ ณ ที่ไหน โปรดแสดงหลักฐานด้วยครับ

โปรดอ่านข้อความโดยตรงจากพระวินัยปิฏก .. นมสดเป็นโภชนประณีต

หลังเที่ยง นมสด นมเปรี้ยว หรือน้ำเต้าหู้ ก็ฉันไม่ได้ นอกจากน้ำผลไม้ เช่น น้ำส้ม คั้นเสร็จแล้วต้องกรองด้วยพระจึงจะฉันได้ ถ้ากรณีพระภิกษุป่วย หรือเดินทางอ่อนเพลีย ก็สามารถฉันน้ำผึ้งได้ค่ะ