เมื่อบุคคลเลื่อมใสโดยความเป็นวัตถุเลิศ

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 130

เมื่อบุคคลเลื่อมใสโดยความเป็นวัตถุ

เลิศ รู้ซึ่งธรรมอันเลิศ เลื่อมใสในพระ-

พุทธเจ้าผู้เลิศ ผู้เป็นทักษิไณย ไม่มีใคร

ยิ่งกว่า เลื่อมใสในพระธรรมอันเลิศอัน

เป็นที่สิ้นราคะเป็นที่สงบเป็นสุข เลื่อมใส

ในพระสงฆ์ผู้เลิศ ผู้เป็นนาบุญไม่มีนาบุญ

อื่นยิ่งกว่า ให้ทานในท่านผู้เลิศ บุญอันเลิศ

ย่อมเจริญมาก อายุ วรรณะ ยศ เกียรติ สุข

และพละอันเลิศก็ย่อมเจริญมาก ผู้มีปัญญา

เป็นผู้ให้ของที่เลิศ มั่นคงอยู่ในธรรมอัน

เลิศแล้ว ผู้นั้นจะเป็นเทวดาหรือเป็น

มนุษย์ก็ย่อมได้รับฐานะอันเลิศบันเทิงใจ.

จบปสาทสูตรที่ ๔