โลภะ ...ถาม - ตอบตอนที่ 3

ถาม ผมรู้แต่เพียงว่า ร่างกายของผมนี้มันปฏิกูล

ส. ของเราใช่ไหมคะ ร่างกายเรา

ถาม อยากจะบอกว่า มันไม่ใช่ของเรา ไม่ช้าก็จะทิ้งไป

ส. เพราะฉะนั้น ตราบใดที่ยังเป็นเราอยู่ ขณะนั้นเวลาที่สภาพธรรมนั้นน่ารังเกียจ จิตใจก็จะไม่แช่มชื่น เป็นโทสะ

ถาม นี่ผมยังหลงทางอยู่อีกไกลซิครับ?

ส. เรื่องของการที่จะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง จนสามารถที่จะดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉท อย่าเข้าใจว่าง่าย เพราะเคยได้ยินรายการธรรมบางรายการของการปฏิบัติธรรม ซึ่งเมื่อท่านผู้ที่บรรยายพูดจบแล้วบุคคลที่เชิญมานั้นมาพูด ก็กล่าวว่า “เรื่องของการปฏิบัติธรรมมีหลายแบบ หลายอย่าง แล้วแต่อัธยาศัย ความพอใจของผู้ใด ก็จงยึดถือในข้อปฏิบัตินั้น หรือว่าเห็นว่าข้อปฏิบัติใดง่าย ก็ให้ถือเอา”

นี่ไม่ใช่การที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม โดยการเห็นว่า สิ่งใดง่ายก็จะถือเอาเพราะการอบรมเจริญปัญญาที่จะดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉทไม่ง่ายเลย ไม่ใช่ว่าเมื่อเป็นหนทางที่ง่ายก็จงถือเอา ทำเอาเพราะง่ายดี แต่หนทางใด ที่จะให้ปัญญารู้ลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏตามปกติตามความเป็นจริง ลองพิจารณาดูค่ะ ว่ายากหรือง่าย แต่ถึงจะยากก็ไม่ใช่เรื่องที่จะท้อถอย เพราะบุคคลที่ตรัสรู้แล้วก็มีมากตั้งแต่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าจนถึงพระอรหันต์ทั้งหลาย พระอนาคามีบุคคลทั้งหลาย พระสกทาคามีบุคคลทั้งหลาย พระโสดาบันบุคคลทั้งหลาย ถ้าท่านเหล่านั้นกระทำได้สำเร็จแล้ว แล้วก็มีหนทางที่คนอื่นก็สามารถที่จะศึกษา เข้าใจ น้อมประพฤติปฏิบัติก็ย่อมสามารถที่จะบรรลุถึงความสำเร็จนั้นได้ด้วย แต่ต้องอดทนค่ะ และเป็นเรื่องที่ปัญญาจะต้องรู้หนทางนั้นให้ถูกต้องจริงๆ ไม่ใช่เพียงแต่หนทางใดง่าย ก็ให้ถือเอาหนทางนั้น

บรรยายโดย ท่าน อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ข้อความบางตอนจาก... แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ ๙๘๐

ยากจริงๆ ค่ะ
แต่ถึงจะยาก ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะท้อถอย ขออนุโมทนาท่านอาจารย์และผู้นำเสนอค่ะ

ถ้าไม่ยาก ไม่ใช่พุทธศาสตร์...อนุโมทนาค่ะ