วิสาขบูชา
ขอนอบน้อมแด่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระปัจฉิมโอวาท
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือนพวกเธอว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา พวกเธอจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด นี้เป็นพระปัจฉิมวาจาของพระตถาคต
จงยังกิจทั้งปวงให้สำเร็จด้วยความไม่ไปปราศจากสติ ดังนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงบรรทมที่เตียงปรินิพพานประทานพระโอวาทที่ประทานมา ๔๕ พรรษา รวมลงในบท คือ ความไม่ประมาทอย่างเดียวเท่านั้น
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาคที่ ๑ - หน้าที่ ๓๒๒
ขออนุโมทนา
ข้าพเจ้าขอน้อมรำลึกในพระมหากรุณาคุณอันไม่มีประมาณในสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
ขอนอบน้อม พระสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงสละนิพพานสุข อันมีในที่ใกล้พระหัตถ์ เมื่อครั้งยังเป็นพระสุเมธโพธิสัตว์ ทรงบำเพ็ญบารมีอันกระทำได้ยาก ทรงยอมเวียนว่ายในสังสารวัฎฎ์ ตลอดกาลนานแสนนาน เพียงเพื่อช่วยให้สัตว์ทั้งหลายได้บรรลุธรรมพ้นจากทุกข์.
ขออนุโมทนาครับ
ประสูติ เราเป็นผู้เลิศของโลก ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย จะไม่เกิดอีก
ตรัสรู้ เราพบนายช่างผู้สร้างเรือนแล้ว เราดับกิเลสหมดแล้ว
ปรินิพพาน ความดับแห่งขันธ์ทั้งหมดเป็นสุขอย่างยิ่ง
ขอนอบน้อม แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นผู้ทรงห่างไกลจากกิเลส ทรงตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นบุคคลผู้เลิศที่สุด ทรงเป็นบุคคลผู้เจริญที่สุด ทรงเป็นบุคคลผู้ประเสริฐที่สุดในโลก.
