จิตขั้นกามไม่พ้นไปจากกาม

บทว่า กามาวจร ได้แก่ จิตอันนับเนื่องในกามาวจรธรรม ข้อความในอัฏฐสาลินี แสดงว่า ภูมิของกามาวจรธรรมนั้น เบื้องต่ำตั้งแต่อเวจีนรกขึ้นมาเบื้องบนตั้งแต่เทวดาชั้นปรนิมมิตตวสวัตตีลงมา ภูมิเหล่านี้เป็นภูมิของกามอารมณ์ทั้งหมด ส่วนคำว่า “วัตถุกาม” นั้นมีความหมายกว้างกว่ารูป เสียง กลิ่น รสโผฏฐัพพะ เพราะไม่ว่าจะเป็นสภาพธรรมใดทั้งสิ้นเมื่อเป็นที่ตั้งของความยินดีพอใจก็เป็นวัตตถุกาม

เมื่อเกิดเป็นพรหมบุคคลในรูปพรหมภูมิ รูปพรหมภูมินั้นก็เป็นวัตถุกาม คือ เป็นที่ตั้งของความยินดีพอใจของรูปพรหมบุคคลนั้น ผู้ที่เกิดในอรูปพรหมภูมิ อรูปพรหมก็เป็นวัตถุกาม คือ เป็นที่ตั้งของความยินดี พอใจของอรูปพรหมบุคคลนั้นได้ โลภเจตสิก เป็นสภาพธรรมที่ยินดีพอใจ ติดข้องในอารมณ์ทุกอย่างนอกจาก โลกุตตรธรรมเท่านั้น ฉะนั้น นอกจากโลกุตตรธรรมแล้ว ธรรมอื่นๆ จึงเป็น วัตถุกาม คือ เป็นที่ตั้ง เป็นที่ยินดีพอใจของโลภะได้

ความหมายของกามาวจรจิตนัยที่ ๑ คือ เป็นจิตขั้นกามไม่พ้นไปจากกาม

ดาวน์โหลดหนังสือ --> ปรมัตถธรรมสังเขป