พระกับการเมือง

พระภิกษุมีกิจธุระอยู่ ๒ อย่าง คือ คันถะธุระ ๑ วิปัสสนาธุระ ๑ พระพุทธองค์ทรงสอนพระภิกษุไว้ว่าเมื่อมีการประชุมกันควรทำกิจ ๒ อย่างคือกล่าวธรรม ๑ นั่งนิ่งอย่างพระอริยะ ๑ การบวชเป็นพระภิกษุชื่อว่าได้ปฏิญญาคือประกาศให้ชาวโลกทราบแล้วว่า เป็นบรรพชิต เป็นสมณะ สละแล้วซึ่งเรื่องโลกีย์ ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางบ้านเมือง เพราะจะทำให้จิตฟุ้งซ่านไม่สงบ

ไม่ควรครับ... เพราะพระเป็น "ผู้สละบ้านเรือนแล้ว" เป็นผู้หลีกเร้นจากความวุ่นวายทุกอย่างขอเพียงให้มีอาหารฉันไปวันๆ เพื่อยังอัตตภาพให้อยู่ได้เท่านั้น แล้วเพียรเผากิเลส บาป อกุศลให้หมดไปจากจิต จนหมดสิ้นอาสวะ หน้าที่อื่นที่สำคัญยิ่งไปกว่านี้ ...ไม่มี (ให้ดูตัวอย่างจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอรหันตสาวก)

ไม่ควรอย่างยิ่งค่ะ เพราะไม่ใช่กิจของสมณะ

ภิกษุ ที่ไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง เป็นอาบัติหรือไม่คะ?

ถ้าใช่ เป็นอาบัติอะไร?

เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม เป็นอาบัติทุกฏ แต่ถ้าไปพูด ก็มีอาบัติตามมาหลายอย่างเช่น ถ้าพูดไม่จริง หรือพูดว่า ด่า กระทบคนอื่น เป็นอาบัติปาจิตตีย์ ถ้าพูดล้อเล่นให้ผู้อื่นหัวเราะ ต้องอาบัติทุพภาษิต