จดหมายจากท่านผู้ฟัง [6]
จดหมายจากท่านผู้ฟัง 6
ท่าน อ. สุจินต์ : อีกฉบับหนึ่งค่ะ ก็เป็นจดหมายของท่านผู้ฟังที่ได้สติจากการฟัง ท่านเขียนมาถึงท่านพันเอกธงชัย แสงรัตน์นะคะ
วันที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๒๙
เรียนคุณธงชัยทราบ
ดิฉันได้รับหนังสือที่คุณธงชัยส่งไปให้แล้วล่ะค่ะ ดีใจมากหนังสือที่คุณธงชัยส่งไปให้นั้น ดิฉันได้อ่านเป็นประจำ เพราะมีประโยชน์สำหรับดิฉันมาก (ท่านผู้ฟังจะเห็นได้นะคะว่า หนังสือธรรมเนี่ยค่ะ ผู้ที่ได้รับแล้วก็สนใจในธรรมเนี่ย ก็ย่อมจะอ่านเป็นประจำเพื่อให้เกิดความเข้าใจขึ้นเรื่อยๆ นะคะ) อดีต ดิฉันเป็นคนที่มีจิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัวและรู้สึกน้อยใจตัวเองอยู่เสมอ ดิฉันเป็นคนมีความหลังที่สุดแสนจะทรมานใจเป็นอย่างยิ่ง ถ้าดิฉันได้เขียนและเล่าความเป็นมาของดิฉันให้คุณธงชัยฟังคงไม่รู้กี่หน้ากระดาษ ขอให้รู้ไว้แต่เพียงว่า มิตรประจำของคุณธงชัยคนนี้เป็นคนอาภัพตลอดเวลา ๒๖ ปี ย่าง ๒๗ ปีนี้ ดิฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ตัวดิฉันเองอยู่ลอยๆ ในโลกนี้คนเดียว ความจริงแล้ว ดิฉันไม่อยากจะรื้อฟื้นความหลังขึ้นมาหรอก เพราะอดจะน้อยใจตัวเองไม่ได้ เวลานี้ดิฉันกำลังอยู่กับปัจจุบันและกำลังพบกับแสงสว่างในชีวิต คือหลักธรรมคำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นหลักธรรมะที่ประเสริฐยิ่ง ถ้าผู้ใดนำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวันให้ถูกต้องแล้ว ผู้นั้นจะมีแต่ความสุข พระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์สามารถทำให้เปลี่ยนนิสัยของเราได้ เพราะทำให้มีสติและปัญญา ไม่ให้เราหลงลืมสติ ถ้าเราเดินในทางที่ผิด สำหรับอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ดิฉันซึ้งในการตอบปัญหาของท่านจริงๆ ท้ายนี้ ดิฉันจะไม่ขอลืมพระคุณของคุณธงชัยเลย และขออวยพรให้คุณธงชัย จงประสบแต่ความสุขในชั่วชีวิตตราบนานแสนนานเทอญ
ท่าน อ. สุจินต์ : นี่ก็เป็นท่านผู้หนึ่งนะคะ ซึ่งท่านเคยมีความทุกข์ค่ะแต่ว่าสติก็ทำให้ท่านระลึกได้ เมื่อเข้าใจเหตุและผลของสภาพธรรมในชีวิตประจำวันนะคะ เพราะฉะนั้น ในขณะนี้ท่านก็เป็นผู้ที่พบแสงสว่างในชีวิต คือ หลักธรรมคำสอนของพระผู้มีพระภาค แล้วก็เป็นผู้ที่อยู่กับปัจจุบัน แทนที่จะคิดถึงอดีต ซึ่งจะทำให้ท่านเป็นผู้ที่มีความรู้สึกน้อยใจเหมือนอย่างที่เคยเป็น
บรรยายโดย ท่าน อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ชุดจิตปรมัตถ์ แผ่นที่ ๕ ตอนที่ ๒๐๗๙ นาทีที่ ๑๕.๕๔
กราบอนุโมทนา ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และพันเอกธงชัย แสงรัตน์ค่ะ
ท่านอ. กล่าวเสมอว่า อดีตไม่เป็นสาระแล้วสำหรับวันนี้ ถ้านึกโกรธเคืองใคร ก็ให้เมตตาอย่าไปนึกถึงอกุศลของคนอื่น แล้วจะลืมอกุศลของตนเอง
ขออนุโมทนาคะ
ข้าพเจ้าก็มีทุกข์ในอดีต ปุถุชนน้อยคนที่จะไม่มี แต่มีเมื่อคิด ไม่คิดก็ไม่มีเพราะดับไปหมดแล้วแต่ความคิดมีจริง เกิดขึ้นตามเหตุ ปัจจัย ห้ามไม่ให้คิดไม่ได้ได้แต่ทราบว่าเป็นธรรมดา อนัตตา เกิดได้ก็ดับได้ ไม่ยั่งยืน
ขออนุโมทนาคุณสารธรรมค่ะ
ทุกข์เท่านั้นเกิดขึ้นทุกข์เท่านั้นย่อมตั้งอยู่และเสื่อมไป นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ.
กว่าจะเป็น happyindy วันนี้ ที่เริ่มเข้าใจอะไรนิดๆ หน่อยๆ บ้าง ก็เคยเป็น moody-indy มาเนิ่นนานกว่าจะระลึกได้ว่าทั้งหมดที่ผ่านมาและทุกข์ทนนั้น เกิดเพราะการกระทำเหตุไว้แล้วของตนเอง เหตุมี ผลย่อมมี
ห้ามไม่ให้เกิดขึ้นไม่ได้ตามมาด้วยคิด คิดมากคิดบ่อยก็ทุกข์มากทุกข์บ่อย คิดน้อยทุกข์น้อย คิดเป็นจะค่อยๆ เห็นความทุกข์ความสุขนั้นเป็นเรื่องธรรมดา น้อมไปในการฟังธรรมมาก ตรึก พิจารณา ไตร่ตรองโดยละเอียด ไม่ข้ามความคิดอกุศลจะค่อยๆ ลดลง ความเข้าใจเพิ่มขึ้นทีละนิดทีละน้อย ทุกข์น้อยลง
น้อมกราบขอบพระคุณและอนุโมทนาท่านอาจารย์
ขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ