ไม่หลงระเริง ไม่เพลิดเพลินมัวเมา

ขออนุโมทนา ธรรมทัศนะ

---

สาธุ

ความขยันของคฤหบดี ผู้อยู่ครองเรือนดีชั้นหนึ่ง การแบ่งปันโภคทรัพย์ให้แก่สมณพราหมณ์ผู้ตั้งอยู่ในธรรมแล้วบริโภคด้วยตนเอง ดีชั้นสอง เมื่อได้ประโยชน์ไม่ระเริงใจด้วยความมัวเมา ดีชั้นสาม เมื่อเวลาเสื่อมประโยชน์ ไม่มีความลำบากใจ ดีชั้นสี่.

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขณะใดที่ระลึกรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง ขณะนั้นไม่หลงระเริงค่ะ

เหตุที่จะทำให้ไม่หลงระเริง ไม่เพลิดเพลินมัวเมาก็ต้องเป็นบุคคลที่ได้สั่งสมอบรมเจริญปัญญาจนถึงเข้าใจในลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ไม่ว่ากำลังได้รับผลของอกุศลกรรม เช่น ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ่มรส กระทบสัมผัสสิ่งที่ไม่ดีไม่น่ารักน่าใคร่ แม้จะเสียใจ โกรธ ก็รู้ตามความเป็นจริงว่าโกรธหรือเสียใจก็เป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย จะบังคับไม่ให้โกรธไม่ให้เสียใจก็ไม่ได้ เช่นเดียวกับเวลาได้รับผลของกุศลกรรม เช่น ได้เห็น ได้ยิน..... สิ่งทีดีสิ่งน่ารักสิ่งที่น่าพอใจ เมื่อเกิดความติดข้องชอบใจ ก็จะเข้าใจถูกว่าเป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยไม่ใช่เราจะได้ไม่หลงระเริง ไม่เพลิดเพลินมั้วเมาในสภาพธรรมตามความเป็นจริงซึ่งเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ