ความเป็นจริงของพระธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ธรรมทั้งหลายทั้งปวง เป็นสิ่งที่มีจริง ไม่เปลี่ยนแปลงลักษณะ เป็นจริงอย่างไรก็เป็นจริงอย่างนั้น และเป็นสิ่งที่บังคับบัญชาไม่ได้ เพราะไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร ไม่มีใครทำอะไรให้เกิดขึ้นได้ เพราะทุกอย่างเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยไม่มีใครทำเห็นให้เกิดขึ้น ไม่มีใครทำได้ยินให้เกิดขึ้น แต่มีแล้ว เกิดแล้ว เพราะมีเหตุปัจจัย ไม่มีใครทำโกรธให้เกิดขึ้น เมื่อมีเหตุปัจจัยให้ความโกรธเกิดขึ้น ความโกรธก็เกิดขึ้น ไม่มีใครทำความติดข้องให้เกิดขึ้น เมื่อมีเหตุปัจจัยให้ความติดข้องเกิดขึ้นความติดข้อง ยินดีพอใจก็เกิดขึ้นเป็นปกติ จึงไม่มีใครทำอะไรให้เกิดขึ้นได้

ดังนั้น จึงมีการอบรมเจริญปัญญา เพื่อเข้าใจสิ่งที่มีอยู่แล้วในขณะนี้จนกระทั่งปัญญาความรู้ความเข้าใจ เพิ่มขึ้น เจริญขึ้น การที่ปัญญาจะเจริญขึ้น สมบูรณ์ขึ้น ก็ย่อมเป็นไปตามลำดับขั้น ไม่ใช่มีตัวตนที่จะไปทำให้ผลสำเร็จขึ้นได้ อีกทั้งยังต้องมีจุดประสงค์ที่แท้จริงของการศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม ด้วย กล่าวคือ เป็นผู้ที่ตั้งจิตไว้ชอบ

ถ้าจะศึกษาเหมือนวิชาการทางโลกที่มีการสอบวัดผล มีการมอบใบประกาศนียบัตร-หลัง่ศึกษาจบ หรือแม้กระทั่งการศึกษาธรรม เพื่อที่จะเก่ง เพื่อที่จะรู้มากกว่าบุคคลอื่นเพื่อลาภ ยศ สักการะชื่อเสียง นั้น ไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริง แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงก็เพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ตามความเป็นจริง เพื่อขัดเกลากิเลสอกุศล เพื่อละความไม่รู้ ครับ ..

...ขออนุโมทนาครับ...

สาธุ

อนุโมทนาค่ะ.

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

00500 เพื่อสำรวมและเพื่อละกิเลส

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พรหมจรรย์นี้ ภิกษุไม่อยู่ประพฤติเพื่อจะหลอกลวงชน ไม่อยู่ประพฤติเพื่อประจบคน ไม่อยู่ประพฤติเพื่ออานิสงส์ คือ ลาภ สักการะ ความสรรเสริญ ไม่อยู่ประพฤติ ด้วยคิดว่า ชนจงรู้จักเราด้วยอาการอย่างนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่แท้พรหมจรรย์นี้ ภิกษุย่อมอยู่ประพฤติเพื่อการสำรวมและเพื่อการละ.

ปฐมนกุหนาสูตร

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 207

ธรรมเตือนใจวันที่ : 26-06-2551

ขออนุโมทนาครับ ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

พระธรรมให้ความสุขสงบที่ประณีต......ขออนุโมทนาค่ะ

พระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง นำออกจากทุกข์ได้จริง ผู้ปฏิบัติธรรมพึงเห็นเอง

รู้ได้เฉพาะตน ไม่จำกัดกาลเวลาค่ะ

00059 เกื้อกูลญาติมิตรด้วยพระธรรม

เมื่อมีโอกาส

เกื้อกูลญาติมิตร

ด้วยพระธรรมสั้นๆ ข้อหนึ่งข้อใด

เมื่อถึงกาลที่สมควร

ที่เป็นประโยชน์กับเขา

ขณะนั้นเป็นการแสดงธรรม

แสดงสิ่งที่ถูกที่ควร

ซึ่งจะอุปการะผู้นั้นให้มีการระลึกได้

ธรรมเตือนใจวันที่ : 06-10-2547

...ขออนุโมทนาคุณตุลาและกุศลจิตของสหายธรรมทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนากุศลจิตของทุกท่านค่ะ