สมมุติสัจจะ

สมฺมุติ (ถ้อยคำ โวหาร การแต่งตั้ง) + สจฺจ (ความจริง)

ความจริงโดยโวหารตามการแต่งตั้งขึ้น หมายถึง ความจริงโดยสมมติ ไม่ใช่ความจริงโดยปรมัตถ์ เพราะไม่มีสภาวลักษณะในตัวเองเป็นการบัญญัติแต่งตั้งขึ้นตามความคิดนึกของจิต เช่น คน สัตว์ บ้านเมือง นคร ประเทศ พ่อแม่ พี่น้อง ปู่ยา ตายาย มนุษย์ เทวดา พรหม ฯลฯ เหล่านี้ล้วนแต่เป็นสมมติบัญญัติทั้งสิ้น