สมุทัยอริยสัจจ์
สมุทัยอริยสัจจ์
สมุทย (เกิดขึ้นพร้อม เหตุ) +อริยสจฺจ (ความจริงอย่างประเสริฐ)
ความจริงอย่างประเสริฐคือเหตุเกิดขึ้นแห่งทุกข์ ได้แก่ ตัณหาหรือโลภเจตสิกซึ่งเป็นสภาพธรรมที่มีลักษณะติดข้อง ทำให้เพลิดเพลินในภพใหม่ เป็นเหตุของการเวียนว่ายตายเกิดต่อไป เป็นโลกียธรรม
เหตุใด ถึงไม่รวม โลภะ ไว้ใน เจตสิก ให้เป็น เจตสิก ๕๒ ด้วยครับเพราะว่า โลภะ ก็เกิด ดับ เช่นกัน เป็นทุกข์เช่นกัน
ขอบพระคุณครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เรียน ความคิดเห็นที่ ๓ ครับ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงว่าทุกขสมุทัย ได้แก่ โลภะ เป็นเหตุแห่งทุกข์ เมื่อว่าโดยสภาพธรรมแล้วโลภะ เป็นทุกข์ เพราะเป็นสภาพธรรมที่เกิดแล้วดับ ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน แต่เป็นสิ่งที่ควรละทำไมถึงต้องละโลภะ เพราะเหตุว่าโลภะทำให้ทุกข์ เพราะมีความติดข้องต้องการอยากได้สิ่งใด แล้วไม่ได้ก็นำมาซึ่งทุกข์ใจมากมาย โลภะ เป็นเหตุแห่งทุกข์ เพราะตราบใดที่ยังมีโลภะ ก็เป็นเหตุให้เกิดทุกข์กายและทุกข์ใจอันเนื่องมาจากการเกิด โลภะ เป็นอกุศลธรรมที่ประกอบสัตว์ไว้ในสังสารทุกข์ เพราะตราบใดที่ยังมีโลภะอยู่นั่นก็หมายความว่ายังต้องเวียนว่ายตายเกิดต่อไปยังไม่พ้นไปจากสังสารวัฏฏ์ เป็นเหตุให้มีการเกิดขึ้นของสภาพธรรมที่เป็นทุกข์ คือขันธ์ ๕ ต่อไปและประการต่อมา คือ โลภะเป็นอกุศลธรรมที่ขังสัตว์ในในเรือนจำคือสังสารวัฏฏ์ โลภะทำให้สังสารวัฏฏ์เป็นไป ไม่ให้สัตว์โลกออกไปจากเวียนว่ายตายเกิด สัตว์โลกไม่สามารถพ้นไปจากเรือนจำใหญ่นี้ไปได้จนกว่าจะดับโลภะได้อย่างหมดสิ้น ครับ เพราะฉะนั้น โลภะ เป็นเหตุแห่งทุกข์ เป็นสิ่งที่ควรละซึ่งจะต้องมีปัญญาจึงจะละโลภะได้ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
