เพียงแค่นี้ยังสละไม่ได้

ได้ฟังคำบรรยายของท่านอาจารย์ ได้นำเรื่องราวของบุคคลหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เมื่อขณะฟังทำให้สะดุดกับเรื่องราวและคำพูดท่านอาจารย์มากๆ ซึ่งในเรื่องนี้มีคำพูดที่น่าคิดว่า เพียงแค่นี้ยังสละไม่ได้แล้วจะถึงพระนิพพานได้อย่างไร

ท่านผู้หนึ่งท่านก็เล่าถึงชีวิตของท่านว่า มีผู้ที่ขอยืมเก้าอี้ท่านไปใช้ แต่ว่าไม่ส่งคืนซะที ใจของท่านก็อยากจะใช้เก้าอี้ตัวนั้น เพราะเหตุว่าท่านก็มีความจำเป็นที่จะต้องใช้ และวันหนึ่งท่านก็อุตส่าห์ลงไปถึงชั้นล่าง ซึ่งเขายืมเก้าอี้ไป และก็บอกว่าจะต้องใช้เก้าอี้นี้แล้วเพราะฉะนั้นก็ยกเก้าอี้จากชั้นล่างขึ้นชั้นบน ด้วยความเหน็ดเหนื่อยร่างกาย แล้วก็หนักใจเพราะว่าขณะนั้น เป็นอกุศลซึ่งมีกำลัง เป็นความเร่าร้อนที่จะได้ พอขึ้นไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านก็นึกว่า ถ้าท่านปรารถนาพระนิพพานแล้วก็เพียงท่านี้ก็ยังละไม่ได้ สละไม่ได้ ท่านจะถึงพระนิพพานได้อย่างไร

คราวนี้ท่านก็ยกเก้าอี้ลงไปข้างล่างนะคะ ตัวเบาโล่งใจจิตผ่องใส ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ขณะใดที่สติไม่เกิด อกุศลเกิดนะคะ อกุศลก็ทำกิจ (หน้าที่) ของอกุศลเต็มที่ ที่จะคิดที่จะชนะ ที่จะคิดที่จะไม่เอื้อเฟื้อ ที่จะคิดที่จะทำด้วยความรุนแรงต่างๆ มีการหอบหิ้วดึงลากขึ้นไปด้วยความหนัก ความเหนื่อย แต่พอนึกขึ้นได้ค่ะ เบาหมด และก็ยกเก้าอี้ลงไปให้และก็ให้เขาใช้และก็ไม่เอาคืนเพราะว่าท่านก็จะจัดหาซื้อใหม่ ด้วยจิตใจที่ปลอดโปร่ง เพราะเหตุว่า ถ้าเพียงเท่านี้ยังเกิดกุศลไมได้แล้วจะถึงพระนิพพานได้อย่างไร

ขอเชิญรับฟัง

แค่นี้ทำไม่ได้ก็ไม่ถึงนิพพาน