บันทึกสุดท้าย...จาก ผู้หญิงชื่อเพราะ...บุษบงรำไพ #3
ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
บันทึกสุดท้าย...จากบุษบงรำไพ พึงบุญ ณ อยุธยา พลวัฒน์
"เป็นเรื่องที่น่าติดตาม เพราะไม่รู้ถึงวันจบเมื่อไร?
แต่จบ...แน่ๆ !!!"
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
(....ต่อ...)
วันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ 2551 พุธ
จำหมอบอกว่า ไม่ serious ให้สังเกตดูเมื่อตาเหลือง ตัวเหลือง พร้อมทั้ง ขอดูตา เหลือบให้ดูพร้อมด้วยขนตาอันยาวหนา (ไม่รู้หมอจะเห็นสีของดวงตา หรือเปล่า?) หมอพูดต่อว่า ต่อจากนั้น ถ้าอาเจียนเป็นเลือดก็มาโรงพยาบาลได้ (มาได้ แต่คงไม่ได้มาอีกแล้ว...คิดต่อ) เพราะฉะนั้น ตอนนี้สิ่งที่จะต้องสังเกตก็ตามนั้น
ทุกวันนี้ก็รับทุกขเวทนาได้ ไม่กระวนกระวาย รู้สึกอยากนอนซึ่งก็ชอบอยู่แล้ว โดยส่วนตัวนอนพักฟื้นไม่มีใครว่า กลับเห็นใจ ก็เลยว่า เจ็บก็ดีนอนตลอด คิดแต่เรื่องธรรมะส่วนใหญ่ คนสบายดีไม่เข้าถึงความไม่สบายและพร้อมจะจากโลกนี้ในเวลาอันใกล้ สัญลักษณ์มี สำหรับคนป่วย เมื่อเจริญสติก็ไม่ได้มีลักษณะทุกขเวทนาปรากฏตลอด ดูเหมือนปกติ คนธรรมดาจุติจิตเกิด ก็ไม่รู้อยู่ดี จึงหมดความกลัว เพราะจุติจิต ไม่ได้เกิดเฉพาะคนไม่สบายเท่านั้น
ขณะนี้มีความคิดอยู่ ๒ อย่าง คือร่างกายเพลียหนัก เป็นไข้ เจ็บท้องมาก ก็แสดงว่า ใกล้จาก...โดยรวดเร็ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนยังสู้ได้ ถ้าทานอาหารดีก็จะมีกำลัง จึงว่าเป็นเรื่องที่น่าติดตาม ขณะเขียนอยู่ที่สระว่ายน้ำ บรรยากาศสุนทรีย์ ความสุขที่ได้รับ ยิ่งจะทำให้ติดสุข
วันนี้ ทำหน้าที่รับเฟอร์นิเจอร์ โต๊ะกินข้าว โซฟาและตู้ทีวี พร้อมช่างติดตั้ง แอร์ ๒ ตัว ห้องนอนกับห้องรับแขก ติดเสร็จแล้วเย็นสบายกาย และใจ
วันนี้ ทานใบฮว่านง็อก เป็นวันที่สอง สั่ง 3 มื้อ ก่อนอาหาร มื้อละ ๗ ใบ ยังได้แค่ ๕ ใบ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑ พฤหัส Valentine Day
ถ่ายมาก อ่อนนุ่ม คงเป็นใบฮว่านง็อก วันนี้เป็นวันที่สี่ หลังทราบว่าเป็นโรค อะไร? มีความรู้สึกเหวอๆ ๆ อ้าว !! นี่ไม่สบายจริงๆ จะทรงหรือทรุด หรือแตกดับ รู้ว่าเป็นอาการของคนป่วย
1. ทานอาหารต้องอ่อน คือ ต้องปั่นก่อน
2. รสชาติจืด
3. ผอมลงถนัดตา เพราะอาหารน้อย
4. ทานมากไม่ได้ จะอืด
5. เหนื่อยง่าย
ตกลงต้องนอนพักบ่อยๆ เพราะเพลีย ถ้าเป็นมากกว่านี้ คงจะเจ็บปวดทรมานท้อง ช่วงนี้ยังไม่มาก รุมๆ เท่านั้น เป็นบางช่วง
วันแห่งความรักของชาวโลก แต่เป็นวันที่ควรจะเข้าใจได้ว่า
ความรัก นำมาซึ่งความทุกข์
#################
(...มีต่อ..)
เมื่อได้อ่านบันทึกของท่าน
ทำให้รู้อย่างหนึ่งว่า
ความจริงของธรรมที่ได้ศึกษา
เป็นยิ่งกว่า "ยา" ขนานเอกใดๆ ในโลกทีเดียว
ขออนุโมทนาท่านผู้ล่วงลับแลท่านผู้กรุณานำบันทึกนี้มาเผยแพร่ครับ
"ก็ผู้ใดไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมอยู่
ถึงแม้เป็นอยู่ ๑๐๐ ปีความเป็นอยู่วันเดียวของผู้เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อม
พึงประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ของผู้นั้น"
ขออุทิศกุศลจากการเผยแพร่พระธรรมแด่คุณบุษบงรำไพ พึ่งบุญ ณ อยุธยา พลวัฒน์....................................
สำหรับคนป่วย เมื่อเจริญสติก็ไม่ได้มี
ลักษณะทุกขเวทนาปรากฏตลอด ดูเหมือนปกติ คนธรรมดาจุติจิตเกิด ก็ไม่รู้อยู่ดี จึงหมดความกลัว เพราะจุติจิต ไม่ได้เกิดเฉพาะคนไม่สบายเท่านั้น
ขออนุโมทนาค่ะ ขอคารวะในธรรม
วันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑ พุธ
ขณะนี้มีความคิดอยู่ ๒ อย่าง คือ ร่างกายเพลียหนัก เป็นไข้ เจ็บท้องมากก็แสดงว่า ใกล้จาก...โดยรวดเร็วแต่ตอนนี้ดูเหมือนยังสู้ได้ด้วย ถ้าทานอาหารดีก็จะมีกำลังจึงว่าเป็นเรื่องที่น่าติดตามขณะเขียน อยู่ที่สระว่ายน้ำบรรยากาศสุนทรีย์ ความสุขที่ได้รับยิ่งอาจจะทำให้ติดสุข
วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑ พฤหัส Valentine Day
วันแห่งความรักของชาวโลกแต่เป็นวันที่ควรจะเข้าใจได้ว่า ความรัก นำมาซึ่งความทุกข์
แม้ร่างกายจะประกอบไปด้วยทุกข์ คือ เจ็บท้องมากแต่ด้วยความเป็นผู้ศึกษาธรรมะ คุณบุษบงรำไพกลับระลึกว่า...บรรยากาศสุนทรีย์ ความสุขที่ได้รับ ยิ่งจะทำให้ติดสุข...
อ่านแล้วเตือนสติเหลือเกินเกิดความคิดว่า ขณะที่ตนเองเจ็บป่วยเพียงเล็กน้อยหลายครั้งก็บ่นมากมาย ไม่เคยระลึกได้ในสภาพธรรมะใดๆ
ขออนุโมทนาคุณบุษบงรำไพ
ขออนุโมทนาคุณ pannipa.v และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ
ยิ่งอ่าน ยิ่งเตือนสติ ไม่ให้ประมาทครับ
...ขออนุโมทนาครับ...
แม้ได้สติเฉพาะตอนที่อ่าน ก็ทำให้ตระหนักว่าจะขาดการฟัง การอ่านได้อย่างไร
ขออนุโมทนาทุกๆ ท่านค่ะ
อ่านบันทึกของคุณบุษบงฯแล้วคิดว่า ถ้าหากเจ็บป่วยขนาดนั้นแล้วจะคิดถึงธรรมะได้ขนาดไหน.
.ตอบได้เลยคะว่าคงไม่ถึงครึ่งของพี่บง เพราะการสะสมในการฟัง การอ่าน การพิจารณา ความเข้าใจสภาพธรรม ยังน้อยมาก...เป็นข้อความที่ทำให้เกิดศรัทธาและวิริยะในการศึกษาพระธรรมมากขึ้น ....ขออนุโมทนาอนุโมทนาค่ะ
ฟังแผ่นที่แจกในงานศพแล้วคำถามที่คุณบุษบงรำไพ มีประโยชน์เกื้อกูลข้าพเจ้ามากค่ะ
อ่านบันทึกของพี่บงแล้วอกุศลจิตเกิดสลับกับกุศลจิต อกุศลจิตเกิดเพราะคิดถึง
พี่บง และทุกข์ใจเมื่อนึกถึงขณะที่พี่บงเกิดทุกขเวทนาแต่ขณะที่กุศลจิตเกิดเห็น
ถึงประโยชน์ในการฟังพระธรรม การศึกษาการพิจารณาไตร่ตรองพระธรรมของ
พี่บงตลอดเวลาหลายสิบปีจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิตก็ยังมีพระธรรมเป็น
ที่พึ่ง ขออนุโมทนาในกุศลจิตของพี่บงที่มี บันทึกสุดท้ายซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วย
เนื้อหาสาระของพระธรรม มาถึงพวกเรา ขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ
ขอกราบอนุโมทนาพี่บงและคุณติ๋วที่นำมาลง มีประโยชน์มากจริงๆ เป็นเรื่องที่น่าติดตามมากที่สุดค่ะ