ได้ยินแล้วคิด_3

ธรรมทั้งหมด เป็น อนัตตา

อนุโมทนา

ความจริงที่พระสัมมาสัมพูทธเจ้าทรงตรัสรู้ และทรงเทศนาสั่งสอนพุทธบริษัทให้เข้าใจและปฎิบัติตามจนเห็นความจริงนั้นๆ ก็คือ สิ่งทั้งหลายที่ปรากฎนั้นเป็นธรรมแต่ละชนิดแต่ละประเภท ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ธรรมทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นเพราะมีเหตุปัจจัยปรุงแต่งจึงเกิดขึ้นได้

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ค่ะ

สาธุ

ปรมัตถธรรม หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีจริง คือจิต เจตสิก รูป นิพพาน ไม่ใช่สัตว์

บุคคล ตัวตนค่ะ ถ้าสติไม่ระลึกรู้เลยว่า คิดเป็นกุศลหรืออกุศล วันหนึ่งๆ ก็คิดเป็น

อกุศลเกือบตลอดทั้งวันที่สติไม่เกิดค่ะ ถ้าไม่รู้ว่ามีอกุศลมาก ก็ไม่คิดจะละคลายอกุศล

แต่ถ้าสติเกิดระลึกว่าอกุศลมีมากก็คิดจะละอกุศลด้วยการเจริญกุศลทุกประการค่ะ

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เป็นสิ่งที่มีจริง มีลักษณะเฉพาะของตนๆ ไม่เปลี่ยนแปลงลักษณะ เป็นจริงอย่างไรก็เป็นจริงอย่างนั้น ในชีวิตประจำวันไม่พ้นไปจากธรรม อยู่กับธรรมตลอดเวลา มีธรรมอยู่ตลอดเวลา (เมื่อไม่ได้ฟัง ไม่ได้ศึกษา ย่อมจะไม่รู้ความเป็นจริงของธรรม) สิ่งที่มีจริงทั้งหมด เป็นธรรม เป็นธาตุแต่ละอย่างๆ จึงหาความเป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตน หรือหาความเป็นเราในสภาพธรรมแต่ละอย่างๆ นั้นไม่ได้เลย เช่น ขณะที่เห็น ก็เป็นธรรม ไม่ใช่เราที่เห็น ไม่ใช่ตัวตนที่เห็น แต่เป็นจิตที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ของตนๆ แล้วก็ดับไป แม้แต่ขณะที่คิด ก็เป็นธรรม นอกจากนั้น ไม่ว่าจะโกรธ ติดข้องยินดีพอใจ ริษยา ไม่รู้ ขณะที่เป็นกุศล เป็นต้น ทั้งหมดเป็นธรรม ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร ไม่มีใครทำให้สภาพธรรมเกิดขึ้นได้ แต่เกิดแล้วมีแล้วเพราะเหตุปัจจัยแล้วก็ดับไปไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตนจริงๆ มีแต่สภาพธรรมเท่านั้น ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เพราะอะไร

เพราะเป็นธรรมแต่เพราะความไม่รู้จึงยึดถือด้วย ความเป็นเรา เป็นสัตว์บุคคล ขณะนี้มีสภาพธรรมทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นธรรม แต่เป็นเราเพราะเมื่อเห็น ได้ยินแล้วก็คิดนึกในสิ่งที่เห็นได้ยิน นึกเป็นรูปร่างสัณฐาน จำได้ว่าอย่างนี้เป็นคนนั้น คนนี้ เป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้เพราะความจำผิดที่ยึดถือว่ามีสัตว์ บุคคลและเพระความไม่รู้ ยังไม่มีปัญญาที่จะรู้ความเป็นจริงของสภาพธรรมที่เกิดขึ้นทีละอย่างว่าเป็นธรรมไม่ใช่เราในชีวิตประจำวัน

ได้ยินแล้วคิด คิดด้วยความเป็นเรา เป็นสัตว์บุคคล เหมือนมีเรื่องราวจริงๆ แต่จริงๆ แล้วเป็นแต่เพียงธรรมที่เป็นเพียงเสียงที่ปรากฏทางหู เพียงเห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา แต่เพราะมีสภาพธรรมที่คิดต่อจากสิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่ได้เห็นจึงคิดว่าเป็นคนนั้น คนนี้ เสียงนั้น เสียงนี้ เป็นท่านอาจารย์ เป็นบุคคลต่างๆ รู้ได้ด้วยปัญญา ไม่ใช่สัตว์ บุคคล เป็นแต่เพียงธรรม รู้ได้ด้วยปัญญาจากการอบรมขั้นการฟังว่าธรรมคืออะไร เพียงกล่าวว่าไม่ใช่สัตว์ บุคคลแต่ก็ไมได้รู้จริงๆ ว่าเป็นอย่างนั้น ก็ยังเป็นสัตว์บุคคลอยู่ดี จึงต้องค่อยๆ อบรมปัญญาเป็นไปตามลำดับ ขั้นการฟังเมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ปัญญานั้นเองทำหน้าที่รู้ว่าเป็นธรรม ขณะที่รู้ว่าเป็นธรรม ขณะนั้นก็ไม่ใช่สัตว์บุคคลในขณะนั้นแล้ว เพราะขณะนั้นมีลักษณะที่แสดงว่าเป็นธรรม ไม่มีสัตว์ บุคคลจริงๆ

ขออนุโมทนาครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

คิดว่า ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมะ แต่เพราะความเข้าใจยังไม่มั่นคง

ฟังแล้ว (คิดว่าเข้าใจแล้ว) ลืมแล้ว ฟังอีก (คิดว่าเข้าใจแล้ว) ลืมอีก

ไปๆ มาๆ ส่วนใหญ่เกือบทุกขณะก็ยังหลงๆ เป็นตัวตน สัตว์ บุคคล อีกเหมือนเดิมค่ะ

๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ขออนุโมทนาคุณแก้วตา

ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลวิริยะของทุกท่านค่ะ

สิ่งที่มีจริงทั้งหมดเป็นธรรม และ ธรรมทั้งหมดเป็นอนัตตา

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ

"ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน"

ได้ยินแล้ว ก็คิดว่า เข้าใจ

แต่...พอเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส

ทุกครั้งก็กลายเป็น สัตว์ บุคคล ตัวตน เป็น "เรา" ทุกที

อนุโมทนา ค่ะ

ครั้งแรกที่ได้มีโอกาสไปฟังธัมมะที่ท่าน อ สุจินต์ แสดง ที่วัดบวร

ตลอดชีวิตเคยแต่ฟังพระเทศนา ธัมมะที่ได้ยินในวันนั้นเป็นสิ่งแปลกใหม่จริงๆ ฟังไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ แต่กลับบ้านพร้อมกับความประทับใจ

ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน

คืออะไร อย่างไร ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน

ขออนุโมทนาในความเกื้อกูลของทุกท่านค่ะ