นี้เป็นอนุสาสนีของเรา.....มอบให้แก่เธอทั้งหลาย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 13] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่มที่ ๒ ภาคที่ ๑

[เล่มที่ 13] มหาปรินิพพานสูตร หน้า ๒๖๗

ในอัมพปาลิวันนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสกะพระภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพึงเป็นผู้มีสติ มีสัมปชัญญะอยู่ นี้เป็นอนุสาสนีของเรามอบให้แก่เธอทั้งหลาย

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุเป็นผู้มีสติอย่างไร ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในพระศาสนานี้ พิจารณากายในกายเป็นผู้มีความเพียรมีสัมปชัญญะ มีสติอยู่กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในพระศาสนานี้พึงพิจารณาเวทนาในเวทนา พึงพิจารณาจิตในจิต พึงพิจารณาธรรมในธรรม มีสัมปชัญญะ มีสติอยู่ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้.ดูก่อนภิกษุทั้งหลายภิกษุพึงเป็นผู้มีสติอยู่ อย่างนี้แล

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนอานนท์ ก็ภิกษุยังหวังอะไรในตถาคตเล่าดูก่อนอานนท์ตถาคต มิได้มีกำมืออาจารย์ (ปิดบังซ่อนเร้น) ในธรรมทั้งหลาย

ดูก่อนอานนท์ ก็ในกาลบัดนี้ เราตถาคตแก่เฒ่าแล้ว เป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยโดยลำดับแล้วอันวัยของตถาคตก็ดำเนินเข้าเป็น ๘๐ ปีอยู่

ดูก่อนอานนท์ เกวียนคร่ำคร่า เดินไปได้ ด้วยการแซมด้วยไม้ไผ่ แม้ฉันใดร่างกายของตถาคต ก็ดำเนินไปได้เหมือนด้วยการแซมด้วยไม้ไผ่ แม้ฉันนั้นแล เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เธอทั้งหลายจงมีตนเป็นเกาะมีตนเป็นสรณะอยู่เถิด อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย

ดูก่อนอานนท์ เพราะว่าในกาลบัดนี้ก็ดีโดยการที่เราตถาคต ล่วงลับไปแล้วก็ดีภิกษุทั้งหลายพวกใดพวกหนึ่ง จักมีตนเป็นเกาะมีตนเป็นสรณะอยู่ ไม่เป็นผู้มีสิ่งอื่นเป็นสรณะภิกษุทั้งหลายพวกใดพวกหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ใคร่ในการศึกษาเหล่านั้นจักเป็นผู้ประเสริฐสุดยอด ดังนี้แล

จบ คามกัณฑ์ ใน มหาปรินิพพานสูตร

มหาปรินิพพานสูตร

ข้อ ๑๔๑ ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งกะท่านพระอานนท์ว่าดูก่อนอานนท์ บางทีพวกเธอจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่าปาพจน์ มีพระศาสดาล่วงแล้ว พระศาสดาของเราไม่มี ข้อนี้พวกเธอไม่พึงเห็นอย่างนั้น ธรรมก็ดี วินัยก็ดี อันใดอันเราแสดงแล้ว ได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอธรรมและวินัยอันนั้นจักเป็นศาสดาแห่งพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา

พระสูตรและอรรถกถาแปล ทีฆนิกาย มหาวรรคเล่มที่ ๒ ภาคที่ ๑ มหาปรินิพพานสูตร หน้า ๓๒๐

ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลแด่คุณพ่อ คุณแม่และสรรพสัตว์