สัมปยุตต์

สัมปยุตต์

สํ (พร้อม) +ป (ทั่ว) +ยุตฺต (ประกอบ)

ประกอบทั่วพร้อม หมายถึง การประกอบร่วมกันของนามธรรมกับนามธรรม ซึ่งสามารถกลมกลืนเข้ากันได้สนิท ได้แก่ จิตและเจตสิกที่เกิดร่วมกัน ซึ่งจะมีสัมปยุตตลักษณะ ๔ อย่างคือ

๑. เอกุปปาทะ เกิดพร้อมกัน

๒. เอกนิโรธะ ดับพร้อมกัน

๓. เอกาลัมพณะ มีอารมณ์เดียวกัน

๔. เอกวัตถุกะ เกิดที่เดียวกัน (ในภูมิที่มีขันธ์ ๕ จึงอาศัยวัตถุเป็นที่เกิด)