แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา
แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา สูงสุดคือ วิมุติ การหลุดพ้นจากกิเลส (อรหันตมรรค) ขั้นรองลงมาก็คือ การรู้แจ้งอริยสัจจธรรมเป็น พระอนาคามีบุคคล พระสกทาคามีบุคคลพระโสดาบันบุคคล สำหรับกัลยาณปุถุชนทั้งหลาย ก็เข้าถึงแก่นแท้ได้ระดับหนึ่งคือ การ
ศึกษาพระธรรมจนเข้าใจ มีปัญญารู้หนทางที่ถูกต้อง อบรมอธิศีล อธิจิต และอธิปัญญา
เพื่อเป็นปัจจัยในการรู้แจ้งอริยสัจต่อไป
ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่นี่...
พระพุทธศาสนา เป็นคำสอนของผู้รู้ คือ เป็นคำสอนของพระผู้มีพระภาคอรหันต-สัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรมคำสอนที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงตลอด ๔๕ พรรษานั้น
เพื่อให้พุทธบริษัทเกิดปัญญา ความเข้าใจถูก เห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรม ที่กำลัง
ปรากฏตามความเป็นจริง เพื่อขัดเกลากิเลส เพื่อละความไม่รู้ สูงสุด คือวิมุตติสาระ (การบรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ ดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด) ไม่ใช่เพื่อลาภ สักการะ สรรเสริญ ชื่อเสียง ซึ่งเป็นเพียงเปลือกนอกเท่านั้น ครับ ...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
หัวใจของพระพุทธศาสนาคือ สอนให้ทำดี ละความชั่ว อบรมจิตให้ผ่องใสประกอบ
ด้วยปัญญาค่ะ
พระธรรมที่ทรงแสดงไว้ทั้งหมด รวมลงที่ "ความไม่ประมาท" ครับ
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ หน้าที่ ๓๒๒
อรรถกถา พระปัจฉิมวาจา
..........................บทว่า อปฺปมาเทน สมุปาเทถ ความว่า
จงยังกิจทั้งปวงให้สำเร็จ ด้วยความไม่ไปปราศจากสติ.
ดังนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงบรรทมที่เตียงปรินิพพาน
ประทานพระโอวาท ที่ทรงประทานมา ๔๕ พรรษา
รวมลงในบทเดียว
คือ ความไม่ประมาท อย่างเดียวเท่านั้น.......................................อนุโมทนาค่ะ