ซี่งเป็นฝักฝ่ายแห่งอุทธัจจะ

ในอรรถกถา ท่านธิบายการปรับอินทรีย์ของผู้อบรมเจริญภาวนา ในบางครั้งอาจจะรู้สึกว่า ตนมีศรัทธามาก หรือมีความเพียรมาก หรือเข้าใจว่าตนฉลาดมาก (มีปัญญามาก) ขณะ นั้นจะทำให้ฟุ้งซ่าน คืออกุศลจิตเกิด ดังนั้นท่านจึงกล่าวว่าเมื่อมีธรรมเหล่านี้จะทำให้เป็นผู้ ฟุ้งซ่าน ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดที่ผู้ศึกษาต้องมีการศึกษาอย่างรอบคอบ มิใช่ว่ามีปัญญา เกิดแล้วจะฟุ้งซ่าน

ขอเรียนถามว่าขณะที่รู้สึกว่าตนมีศรัทธามาก หรือมีความเพียรมาก หรือเข้าใจว่าตนฉลาดมาก (มีปัญญามาก) ขณะนั้นจิตเป็นอกุศลที่ฟุ้งซ่านไปจะประกอบด้วยมานะด้วยหรือ เปล่าคะ

ขอขอบคุณค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

เช่นเดียวกันกับ ศรัธา วิริยะ และปัญญา เมื่อกำลังยังอ่อนอยู่และไม่เสมอกัน ก็มีโอกาสที่ให้จิตที่ประกอบด้วยฟุ้งซ่านเกิดต่อได้ง่าย เป็นประโยชน์แก่ผู้เจริญอินทรีย์จะเข้าใจ