กรุณาอธิบายจิตที่สหรคตด้วยโสมนัส สัมปยุตด้วยญาณด้วยครับ
พระสังคณี (แปล) ผมได้อ่าน พระสังคณีแปล ดังนี้ ธรรมทั้งหลายที่เป็นกุศล ธรรมทั้งหลายที่เป็นอกุศล ธรรมทั้งหลายที่เป็นอัพยากฤต ธรรมเหล่าไหนเป็นกุศล กามาวจรกุศลเกิดขึ้นปรารภอารมณ์ใดๆ จะเป็นรูปารมณ์ก็ดี สัททารมณ์ก็ดี คันธารมณ์ก็ดี รสารมณ์ก็ดี โผฏฐัพพารมณ์ก็ดี ธรรมารมณ์ก็ดี ในสมัยนั้น ผัสสะความฟุ้งซ่านย่อมมี อีกอย่างหนึ่งในสมัยนั้น ธรรมเหล่าใดแม้อื่น มีอยู่เป็นธรรมที่ไม่มีรูป อาศัยกันและกันเกิดขึ้น ธรรมเหล่านี้เป็นกุศล. ขอถามว่า จิตที่สหรคตด้วยโสมนัส สัมปยุตด้วยญาณ เป็นอย่างไรครับ? (ถามเพื่อเทียบเคียง กับความเข้าใจของผม เพื่อจะยืนยันครับ)
ขออนุโมทนา
คำว่า จิตที่สหรคตด้วยโสมนัส หมายถึงเวทนาที่เกิดร่วมด้วยเป็นโสมนัสเวทนา
คำว่า สัมปยุตด้วยญาณ หมายถึง จิตประเภทนั้นมีปัญญาเกิดร่วมด้วย..
สภาพธรรมที่ระลึกได้ เกิดพร้อมกับสภาพธรรมที่รู้ตัวและสภาพธรรมที่รู้แจ้ง สภาพธรรมที่ระลึกไม่ได้ด้วยอำนาจของสภาพธรรมนั้น มีอยู่หนอ ทรงตรัสรู้แล้วมรรคใดหนอ เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้ถึงสภาพธรรมที่ระลึกได้ อันเกิดพร้อมกับสภาพธรรมที่รู้ตัวและประกอบด้วยสภาพธรรมที่รู้แจ้ง ย่อมขจัดเสียซึ่งสภาพธรรมที่ระลึกไม่ได้ด้วยอำนาจ ของสภาพธรรมนั้น.
สาธุ สาธุ สาธุ.
จิตที่สหรคตด้วยโสมนัส หมายถึง จิตที่มีโสมนัสเวทนาเกิดร่วมด้วย สัมปยุตด้วยญาณ หมายถึง จิตที่มีปัญญาประกอบด้วย