จิตเดิมแท้ คือ พุทธะ หมายความว่าอย่างไร
จิตเดิมแท้ ไม่มีในพระไตรปิฎก จิตเดิมแท้ไม่มี เพราะฉะนั้น คนในยุคหลังท่านเขียนขึ้น หรือว่าท่านแต่งขึ้น เพราะว่าในพระไตรปิฎกใช้คำว่า จิตประภัสสรเท่านั้น อิทัง จิตตัง ปภัสสรัง ใช้คำว่า จิตประภัสสร แต่คนยุคหลังไปเติมเข้ามาว่า จิตเดิมแท้ จิตเดิมอยู่ที่ไหน ในเมื่อจิตเกิดขึ้นทีละขณะแล้วก็ดับไป แล้วเงื่อนต้น เงื่อนปลาย ก็ไม่ปรากฏ
พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ทรงแสดงว่า จิตขณะแรกมาจากไหน เพราะว่าไม่มีประโยชน์ ขณะนี้มีสภาพธรรมปรากฏ แต่ไม่รู้สภาพธรรมที่ดับไปแล้วจะรู้ได้อย่างไร
ควรฟังพระธรรมเพื่อความเข้าใจ ฟังเพื่อละความไม่รู้ (อวิชชา) ฟังเพื่อเพิ่มพูนความรู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อน เป็นการอบรมเจริญปัญญา (ความรู้ในสภาพธรรมตามความเป็นจริง) ทีละเล็กทีละน้อย เมื่อมีความรู้ความเข้าใจในพระธรรมมากขึ้น ปัญญาเจริญมากขึ้น ปัญญานั่นเองจำทำกิจของปัญญาคือ ละกิเลส เราไม่มีทางจะละกิเลสได้ด้วยความเป็นตัวตน เพราะความเป็นเราหรือตัวตนนี้ก็เป็นกิเลสด่านแรกที่ยิ่งใหญ่ เป็นการยากที่จะละความยึดถือความเป็นเรา เพราะเรามีความยึดถือในตัวตนของเรามาตลอดระยะเวลาอันยาวนาน ที่ไม่เคยได้ฟังพระธรรมขั้นละเอียด (อภิธรรม)
