ความไม่มีสาระของสภาพธรรม
ผู้ถาม ตอนที่ศึกษาแรกๆ ก็อยากอ่าน อยากศึกษาก็มี บางครั้งก็เรื่อยเฉื่อย ก็อยู่ไปเรื่อยๆ วันๆ ก็ดีสบายดี ป่วยไม่สบาย เดี๋ยวก็หายแล้ว ก็สบายดี
สุ. แต่ต้องรู้เหตุด้วย จะสบายอย่างนี้ไปกี่ชาติเพราะว่ายังไงๆ ต้องป่วย ต้องเจ็บ ต้องตาย ต้องประสบกับทุกข์มากมายเมื่อมีการเกิด ต้องรู้เหตุที่จะไม่เรื่อยเฉื่อยได้ด้วยการคบหาสมาคม ถ้าเราคบหาสมาคมกับผู้ที่พาเราเรื่อยเฉื่อย เราก็เรื่อยเฉื่อยไปด้วยกัน แต่ถ้าเราคบหาสมาคมกับผู้ที่คอยให้เราเห็นประโยชน์ จนกระทั่งในที่สุด เราจะรู้เองว่าสิ่งที่มีประโยชน์แท้จริง ก็คือความเห็นถูกความเข้าใจถูกในสภาพธรรมที่ปรากฏ เพราะว่าเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้สิ้นทุกข์ ถ้าบอกสิ้นทุกข์นี่ ทุกคนรู้สึกจะถูกใจ สิ้นทุกข์ แต่ถ้าบอกให้สิ้นสังสารวัฏฏ์ ก็คงยังเฉยๆ เพราะว่ายังไม่ได้สนใจที่จะสิ้นสังสารวัฏฏ์ แต่ถ้ารู้มากกว่านั้นอีก ก็คือว่าเมื่อมีเกิดแล้วก็มีดับ ตลอดไปไม่หยุดเลย และสิ่งที่เกิดดับก็คือโลภะบ้าง โทสะบ้าง กุศลบ้าง เห็นบ้าง ได้ยินบ้าง แล้วก็หมดไปไม่มีอะไรเหลือเลย เป็นอย่างนี้เอง ถ้าได้ฟังบ่อยๆ ก็จะเห็นความไม่มีสาระของสภาพธรรมซึ่งเรายึดถือไว้มากมาย
ที่มา ...