สติเริ่มรู้ลักษณะด้วยความเข้าใจ
ด้วยเหตุนี้ไม่ต้องไปคิดว่า เรารู้น้อย เพราะลืมไปแล้วเมื่อกี้นี้ฟังอะไรก็ลืมไปหมด สังขารขันธ์ก็ปรุงแต่ง ทำหน้าที่ให้มีการระลึกได้ ถ้ามีความมั่นคงจริงๆ ในเรื่องที่จะเข้าใจถูกว่าขณะนี้เป็นธรรม ถ้ามั่นคงจริงๆ สติสัมปชัญญะสามารถที่จะรู้ลักษณะ ไม่ต้องมาก แต่เป็นการเริ่มของสติที่รู้ลักษณะด้วยความเข้าใจ และติดตามการที่สภาพธรรมจะปรากฏ เพราะขณะที่คุณธีรพันธ์กำลังพูด ก็มีทั้งสิ่งที่ปรากฏทางตา มีเสียงที่ปรากฏทางหู มีความรู้สึก มีความคิด มีลักษณะของความเข้าใจ ซึ่งทั้งหมดเป็นสภาพธรรมแต่ละลักษณะ ถ้าสติสัมปชัญญะเจริญ ก็สามารถที่จะตามรู้สภาพธรรมที่ปรากฏ เพียงชั่วขณะสั้นๆ และเล็กน้อย เพราะเหตุว่าในขณะเห็น ไม่ใช่ขณะที่ได้ยิน ไม่ใช่ขณะที่คิดนึก เพราะฉะนั้นจึงรู้ว่าปัญญาจะเจริญอย่างไร และรู้อะไร แล้วละอะไร ต้องเป็นผู้มีปกติจริงๆ ที่จะไม่กั้นการที่สัมมาสติจะเกิดเพราะเหตุปัจจัย โดยการเป็นเราที่ไปพยายามทำทุกอย่าง จนสติไม่มีโอกาสเป็นสัมมาสติได้เลย เพราะเหตุว่ามีความเป็นเรา
ด้วยเหตุนี้จึงต้องเป็นผู้ที่ฟังด้วยความเข้าใจมั่นคงขึ้น และสังขารขันธ์ทั้งหลายก็จะทำกิจหน้าที่ของสังขารขันธ์นั้นๆ
ที่มา ...