โลกของความคิดทำให้มีเรื่องราว สัตว์ บุคคล สิ่งต่างๆ
ก็จะเห็นได้ตามความเป็นจริง โลกของความคิดทำให้มีเรื่องราวต่างๆ มีสัตว์ มีบุคคลต่างๆ ทั้งๆ ที่สภาพธรรมก็ปรากฏโดยที่ใครก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ คือสิ่งที่ปรากฏทางตาก็มีลักษณะอย่างนี้ เมื่อใดที่ค่อยๆ เข้าใจโดยระลึกได้ว่า ขณะนี้ที่เคยเป็นคน เป็นสัตว์ เป็นวัตถุสิ่งต่างๆ เพราะคิดถึงรูปร่างสัณฐาน แล้วจำ แต่ถ้าไม่มีการคิด ไม่มีการจำ สิ่งที่ปรากฏทางตาก็ปรากฏอย่างนี้
เพราะฉะนั้น สภาพธรรมใดเป็นอย่างไร และก็รู้ความจริงของสภาพธรรมนั้นๆ ในขณะนั้น จึงเป็นการอบรมความเห็นถูก ที่จะละการยึดติดในเรื่องราว การที่จะรู้ความจริงของสภาพธรรมก็คือ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล สละความยึดถือว่าเป็นเรา แล้วก็สละเรื่องราวทั้งหมดที่เคยทรงจำไว้ว่าเป็นเรา มีญาติพี่น้องเท่าไร บ้านอยู่ที่ไหน วันนี้มีอะไร ดอกไม้อยู่ตรงไหน นี่เป็นเรื่องราวทั้งหมด เพราะว่าขณะใดก็ตามที่มีสภาพของปรมัตถธรรมกำลังปรากฏ ตรงนั้นขณะนั้นไม่มีเรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น
ที่มา ...