ทุกข์เพราะเรื่องราวที่จิตคิด
เพราะฉะนั้น เวลาที่เราเป็นทุกข์คงไม่ทราบว่า ทุกข์เพราะเรื่องราวที่จิตคิด ถ้ามีปัญญาในขณะนั้นที่รู้ลักษณะของสภาพธรรมหนึ่ง ตรงนั้นไม่มีเรื่องราวเลย เพราะฉะนั้น ขณะนั้นที่สติระลึก มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง พ้นจากความทุกข์ของเรื่องราว เพราะฉะนั้นการที่จะพ้นจากความทุกข์ของเรื่องราว ก็ต่อเมื่อมีความเข้าใจในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่า มีเท่านี้เอง จนกระทั่งสามารถที่จะปรากฏความเกิดขึ้น และดับไป แต่ก็คงจะเป็นเวลาอีกนาน เพราะต้องเป็นผู้ที่ตรงในขั้นของการฟังว่า ขณะนี้เราได้ฟังธรรม และธรรมก็กำลังมีปรากฏอยู่ เรื่องของจิตก็เป็นธาตุรู้ สภาพรู้ และก็มีเวทนาความรู้สึก ซึ่งไม่เคยขาดไปเลย แต่ทั้งๆ ที่กล่าวอย่างนี้บ่อยๆ ก็ยังไม่ถึงกาลที่ถึงความสมบูรณ์ของความเข้าใจ ที่จะทำให้สติปัฏฐานเกิดระลึกทันที ตรงลักษณะของสภาพธรรมหนึ่งที่กำลังปรากฏแต่ละอย่าง
ที่มา ...