การศึกษาพระธรรมเพื่อรู้ความจริงของสิ่งที่ปรากฏ
นี่คือการที่เราจะเข้าใจถึงจุดประสงค์การศึกษาของเรา ว่าสิ่งที่เราจะศึกษาจริงๆ ไม่ได้อยู่ไกล มีอยู่เป็นปกติในชีวิตประจำวัน แต่ต้องเข้าใจว่าที่เราศึกษาก็เพื่อให้ถึงการที่จะรู้ความจริงของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ขณะเห็น จิตทำกิจทัศนกิจ "ทัศนะ" ก็คือ"เห็น"ในภาษาไทย ในขณะนี้จิตกำลังทำทัศนกิจ หรือไม่ เราเห็น หรือ คือการที่ฟังจนกระทั่งสามารถรู้จากการฟังว่า ไม่มีเราเมื่อไหร่ เวลาที่มีสติสัมปชัญญะระลึกลักษณะของสภาพธรรม รู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมใดก็มีปัจจัย คือความเข้าใจถูกขั้นการฟัง ทำให้สามารถที่จะสละความเป็นเราได้ เพราะว่าความเป็นเราลึกมาก กี่ชาติมาแล้วที่เป็นเราโดยที่ไม่รู้ขณะที่เห็น ขณะที่ได้ยิน ขณะที่ได้กลิ่น ขณะลิ้มรส ขณะรู้สิ่งที่กระทบสัมผัส ขณะคิดนึก ทุกขณะที่กำลังเกิดดับในขณะนี้ ยังไม่ได้รู้ตามความเป็นจริง เพราะฉะนั้น จากการศึกษาค่อยๆ เข้าใจ ก็คือสิ่งที่จะค่อยๆ โน้มไปสู่การที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม แต่ไม่ใช่เราจะโน้ม แต่การฟัง และการเข้าใจเป็นสังขารขันธ์ปรุงแต่ง เพราะฉะนั้นเราก็จะมีความเข้าใจในพระธรรมที่ทรงแสดง แม้ว่าจะผ่านหูไปแล้วหลายครั้ง แต่เริ่มเห็นสังขารขันธ์ที่ปรุงแต่งว่าไม่ใช่เราแน่นอน จะไปทำอะไรตอนไหนก็ไม่ได้ นอกจากว่า เป็นสภาพธรรมที่เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น คือถ้าเป็นสังขารขันธ์ก็คือขันธ์ที่ปรุงแต่ง สะสมสืบต่อ แล้วก็ทำให้สภาพธรรมขณะนี้เกิดขึ้นเป็นอย่างนี้ไม่เป็นอย่างอื่น
ที่มา ...