ดีกว่าจำตัวเลข คือ ค่อยๆ เข้าใจลักษณะของสภาพธรรมเพิ่มขึ้น
ผู้ฟัง ที่ท่านอาจารย์ว่าดีกว่าตัวเลขนั้นคือสติปัฏฐาน และผมก็บอกได้ว่ากำลังที่จะเกิดสติปัฏฐานนั้นอ่อน
ท่านอาจารย์ กำลังอ่อน แต่ว่าถ้าจะพิจารณาว่าในแปดหมื่นที่จำตัวเลขไว้ สามารถที่จะเข้าใจในนั้นเท่าไร
ผู้ฟัง ไม่ต้องแปดหมื่น เพียงแปดสิบเก้า ก็ไม่ครบอยู่แล้ว
ท่านอาจารย์ แล้วที่ตัวเลขที่ไปคูณๆ กันขึ้นไปอีก กับการที่เราจะเข้าใจลักษณะของสภาพธรรมแม้หนึ่ง แม้สอง ค่อยๆ เพิ่มขึ้นโดยไม่กังวล เพราะตัวเลขอย่างไรก็เป็นตัวเลขอย่างนั้น
ผู้ฟัง แต่ผมก็ไม่ได้ยึดติดตัวเลขอย่างที่กล่าว แต่ก็คิดไป ก็เป็นความคิดสะสมมา ก็ต้องคิด แต่ผมก็อยากให้สติปัฏฐานเกิด แต่ก็ไม่เกิด เพราะรู้กำลังตนเอง
ท่านอาจารย์ ถ้าตัวเลขพอสถานประมาณก็เป็นประโยชน์ เช่น จิตที่เป็นกุศลเท่าไร เป็นอกุศลเท่าไร นี้ก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ แต่ถ้าจะไปคูณเยอะๆ แล้วก็ลืมใช่ หรือไม่ คูณเสร็จก็ลืมไป แต่สำหรับสิ่งที่เราได้ฟังเช่นอกุศล ๑๒ เรารู้จักชื่อ แล้วพอสภาพธรรมนั้นเกิด เราก็รู้ว่านี่คือลักษณะของธรรมที่เราได้ยินได้ฟังมา แต่เท่านั้นยังไม่พอเพราะว่าขณะนั้นเป็นแต่เพียงคิด ต้องรู้ลักษณะที่ไม่ใช่เราด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เราคิดต่อไปเรื่อยๆ แทนที่จะมีเหตุปัจจัยที่สติสัมปชัญญะจะเกิด และก็รู้ลักษณะของสภาพธรรม
ที่มา ...