กุศลทั้งหลายอาศัยกาลเวลาและความอดทน
ผู้ฟัง อย่างเรากว่าจะรู้ธรรม ขันติก็เป็นตบะอย่างยิ่งเช่นกัน
ท่านอาจารย์ คงจะไม่มีใครที่ไม่โกรธใช่ไหม คงจะไม่มีใครที่ไม่ขุ่นเคือง แต่สามารถที่จะมีกาย วาจาที่ไม่แสดงออกได้ใช่ไหม นี่ก็คือขันติ ด้วยความเมตตา ด้วยความเป็นมิตร ด้วยความอดทน คือกุศลทั้งหลายต้องอาศัยกาลเวลา และความอดทนด้วยที่เห็นประโยชน์ว่าอะไรดีกว่าอะไร ไม่อย่างนั้นเราก็จะเป็นคนที่เรียนรู้อะไรเยอะแยะแต่ไม่ได้ประพฤติปฏิบัติตามเลย นี่ก็ผิดจุดประสงค์ของการศึกษาพระธรรม บางทีอาจจะไปเห็นอย่างอื่นสำคัญ โดยที่คิดว่าต้องรู้เรื่องนั้น ต้องอ่านเรื่องนี้ ต้องเข้าใจคำนี้ อะไรต่างๆ แต่ลืมจุดประสงค์ พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรม "ธรรม" คือสิ่งที่มีจริงๆ ใครสามารถที่จะเข้าใจได้ นั่นคือตรงกับจุดประสงค์ที่ทรงบำเพ็ญพระบารมี มีการแปลพระธรรมที่จารึกไว้เป็นภาษาบาลีออกสู่ภาษาต่างๆ เพื่อประโยชน์แก่ผู้มีโอกาสได้ยินได้ฟัง ได้เข้าใจอรรถ ได้เข้าใจสภาพธรรม และประพฤติปฏิบัติตาม
ทราบได้เลยว่า เมื่อเริ่มสนใจในพระธรรมนั้นคือ "ละ" หรือ "สละความไม่รู้" เพื่อการที่จะเห็นว่าเราเกิดมาแล้วเราไม่รู้ แล้วก็มีผู้รู้ที่สามารถจะทรงแสดงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีจริงเป็นจริงให้เกิดความเข้าใจถูกได้ แล้วเราจะไม่สนใจ จะยังคงสะสมความไม่รู้ต่อไป ควรหรือไม่ควร คือทรงแสดงสภาพธรรมตามความเป็นจริง จุดประสงค์คือให้เห็นถูก ให้เข้าใจถูกในสภาพธรรมจนกว่าสามารถที่จะประจักษ์แจ้งหรือรู้แจ้งสภาพธรรมนั้นได้ ก็คือการขัดเกลากิเลสทั้งหมดด้วย ไม่ใช่เพียงแต่ว่าจะมีความรู้ แต่ว่าไม่ประพฤติปฏิบัติตาม แล้วก็เข้าใจว่าเห็นถูกตามคำที่เข้าใจ แต่ว่าไม่ได้เห็นถูกตามความเป็นจริงของสภาพธรรมที่เป็นกุศล เป็นอกุศล
ที่มา ...