ภวังคจิตในชีวิตประจำวัน
อ.กุลวิไล ดูเหมือนตอนตื่นเราจะไม่รู้ลักษณะของภวังค์ แต่จริงๆ แล้วภวังคจิตเกิดขึ้นคั่นระหว่างวาระของวิถีจิต ไม่ว่าจะเป็นทางปัญจทวารดับไป ทางมโนทวารจะเกิดสืบต่อจะต้องมีภวังคจิตเกิดคั่น แล้วภวังคจิตก็ทำกิจดำรงภพชาติของการเป็นบุคคลนี้ ขณะที่หลับสนิทไม่รู้อารมณ์ของโลกนี้ ไม่มีการเห็น ไม่มีการได้ยิน ไม่มีการได้กลิ่น ไม่มีการรู้รส ไม่มีการรู้สิ่งที่กระทบสัมผัสทางกาย ขณะนั้นไม่มีโลกปรากฏ ขณะนั้นหลับสนิทเพราะว่าไม่รู้อารมณ์ของโลกนี้ แต่จิตเกิดขึ้นต้องรู้อารมณ์เพราะภวังคจิตก็มีอารมณ์เหมือนกัน แต่อารมณ์ของภวังคจิตไม่ใช่อารมณ์ของโลกนี้ ซึ่งเป็นอารมณ์เดียวกับปฏิสนธิ ภวังคจิต และจุติจิตของชาตินี้เอง แล้วก็เป็นอารมณ์เดียวกับชวนจิตที่เป็นชวนะสุดท้ายก่อนที่จุติจิตจะเกิดขึ้น ฉะนั้นนี่ก็คือภวังคจิตที่มีในชีวิตประจำวัน แต่ส่วนใหญ่เราจะรู้จักอเหตุกจิตที่เป็นผลของกรรมที่เป็นวิบากจิตที่ไม่ได้ประกอบด้วยเหตุ ก็คือขณะเห็น ขณะได้ยิน ขณะได้กลิ่น ขณะลิ้มรส ขณะที่รู้กระทบสัมผัสทางกาย ซึ่งจากการศึกษาก็พอจะเข้าใจได้ว่าเป็นผลของกรรม แล้วก็เป็นกิจที่ไม่ได้ประกอบด้วยเหตุ
ที่มา ...