ความเข้าใจจะเป็นเหตุปัจจัยให้สติสัมปชัญญะเกิด
ผู้ฟัง เรายังแยกออกไม่ได้ว่าเป็นความต้องการหรือเป็นเรื่องของฉันทะ แม้กระทั่งจะพยายามคิดว่าขณะนี้ปัญญาเราเจริญขึ้นแล้วหรือไม่อย่างไร เราก็ยังไม่รู้เลยว่าสภาพสติเกิดหรือสติไม่เกิดอย่างไร เพราะฉะนั้นโอกาสที่จะระลึกถึงในลักษณะที่ปรากฏก็คงจะเป็นไปไม่ได้
ท่านอาจารย์ จนกว่าจะฟังพอที่เป็นปัจจัยให้สติสัมปชัญญะเกิด โดยเราไม่ต้องเตรียมตัวเลย ไม่ต้องไปนึกด้วยซ้ำ
ผู้ฟัง คือไม่เตรียมตัวหรือไม่ต้องนึก ก็หมายความว่า ไม่ต้องแสดงความต้องการ
ท่านอาจารย์ ไม่ต้องไปเฝ้ารอเลย ความเข้าใจเป็นปัจจัยให้สติสัมปชัญญะเกิด เพราะฉะนั้นถ้าเรามีเหตุคือความเข้าใจเพิ่มขึ้นก็เป็นปัจจัยให้สติสัมปชัญญะเกิด แต่ตรงกันข้าม ความเข้าใจไม่มีเลย หรือมีน้อยมากแต่อยากให้สติเกิด ก็แสดงให้เห็นว่าคนนั้นไม่ได้รู้เหตุเลยว่าสติจะเกิดได้อย่างไร ฉะนั้นก็เป็นผู้ตรงที่จะรู้ว่าอะไรไม่สำคัญเท่ากับว่าความเข้าใจถูก ความเห็นถูกที่เพิ่มขึ้น ฉะนั้นเรื่องของความเข้าใจ หรือเรื่องของปัญญา ไม่ใช่ถามคนอื่น แต่เป็นเรื่องราวที่พอได้ฟังอีกแล้วรู้ว่าเราเข้าใจมากกว่าก่อน ซึ่งเราอาจจะเพิ่งเริ่มฟังใช่ไหม นี่ก็แสดงให้เห็นว่าขณะนั้นเป็นความเข้าใจที่เพิ่มขึ้น
ที่มา ...