ทางใจรับรู้สิ่งต่างๆ มากมายมหาศาล
ผู้ฟัง ขณะที่เรามีโทสมูลจิตที่เกิดขึ้น จริงๆ สภาพของธรรมก็เกิดขึ้น และดับไป แต่ว่าเรายังมีความโกรธ ความคิดที่จะโกรธ สิ่งที่อยู่ในใจเรา อันนี้ก็คืออารมณ์ที่เราตรึกคิดนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาที่จบไปแล้ว
ท่านอาจารย์ ถูกต้อง เพราะฉะนั้นให้ทราบว่าทางใจมากมายมหาศาล หลังจากที่ทางตาเห็นเป็นภวังค์ ทางใจก็รับรู้ต่อหลายวาระ และเมื่อได้ยินแม้เพียงขณะเดียวที่ได้ยินดับไป เสียงที่กระทบหูมีอายุแค่เพียง ๑๗ ขณะดับไป วิถีจิตเกิดขึ้นรู้เสียงที่ยังไม่ดับจนกระทั่งดับหมดไปแล้ว จบไปแล้ว วาระนั้นสิ้นสุดแล้วก็เป็นภวังค์ ทางมโนทวารวิถีจิตก็รับรู้ต่อเป็นเรื่องเป็นราวต่างๆ
ผู้ฟัง ดังนั้นทุกวันที่เราโกรธอยู่ ที่เราชอบใจ หรือที่ชอบอะไรๆ ก็เป็นแค่อารมณ์ทางใจซึ่งเป็นความนึกคิดอย่างเดียวอย่างนั้นเลยหรือ
ท่านอาจารย์ เพราะไม่รู้ความจริงว่าแท้ที่จริงแล้วไม่มีเราเลย มีแต่จิตประเภทต่างๆ ในวันหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยสืบต่อตั้งแต่ขณะเกิดจนกระทั่งถึงขณะจากโลกนี้ไปแล้วก็ยังเป็นปัจจัยที่จะทำให้ปฏิสนธิจิตเกิดสืบต่อในชาติต่อไป
ที่มา ...