พระโสดาบันยังมีโลภมูลจิต แต่ไม่มีความเห็นผิด

ผู้ฟัง ผมตีความคำว่า “สัญญา” “ความจำ” ของเราในฐานะปุถุชน เราจำเห็นดอกไม้สวยๆ ไปเรื่อยๆ อยากได้ไปเรื่อยๆ อาจจะมีความเห็นผิดอะไรต่างๆ ไป แต่พระอริยบุคคลท่านฝึกจิตดีแล้ว เห็นแค่ว่าเป็นสัญญาความจำแค่นั้น แล้วก็ไม่มีทิฏฐิต่อไปอีก

ท่านอาจารย์ ไม่มีทิฏฐิเกิดร่วมด้วยเลย เพราะฉะนั้นสำหรับพระโสดาบันท่านมีโลภมูลจิตที่เป็นไปในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะครบทั้ง ๔ คือ เกิดร่วมกับโสมนัสก็มี เกิดร่วมกับอุเบกขาก็มี มีกำลังก็มี หรือว่ามีกำลังอ่อนก็มี แต่ไม่มีโลภมูลจิตทิฏฐิคตสัมปยุตต์ คือจะไม่มีทิฏฐิเจตสิกเกิดร่วมกับจิตของท่านอีก ต่างกันตรงนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้น พระโสดาบันจะเหมือนปกติธรรมดาทุกอย่าง ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นพระโสดาบัน ถ้าคนนั้นไม่เป็นพระโสดาบัน และถ้าไม่ได้สนทนาธรรมกันก็ไม่รู้

ที่มา ...

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 123