พระโสดาบันดับความเห็นผิด
ผู้ฟัง อันนี้เป็นไปได้ไหมว่าเรามาทางถูกแล้ว แต่เราอาจจะผิดเมื่อไหร่ก็ได้เมื่อปริยุฏฐานเกิด
ท่านอาจารย์ ตราบใดที่ยังไม่รู้แจ้งสภาพธรรมตามความเป็นจริง ยังไม่ถึงความเป็นพระโสดาบัน ก็จะมีความเห็นผิดเกิดขึ้นได้ เพราะว่าจริงๆ แล้วถ้าเราจะคิดถึงชาติหน้าซึ่งจะมาถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ขณะนี้ที่เรากำลังฟังธรรม กำลังมีความเห็นถูกทีละเล็กทีละน้อยสะสมไป ไม่ได้จากสิ่งเหล่านี้ไปเลย เราจากโลกนี้ จากคนที่เราเคยรู้จัก กลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันก็ตามแต่ แต่สิ่งที่ไม่จากก็คือทุกขณะที่เป็นกุศลจิตหรืออกุศลจิตก็ตามดับไปแล้วก็จริงแต่สะสม เพราะฉะนั้นเราก็จะได้เห็นการสะสมที่เราสะสมกุศลวันหนึ่งๆ มากน้อยแค่ไหน สะสมกุศลอกุศลมากน้อยแค่ไหน แล้วถ้าตราบใดที่ยังไม่ได้ดับทิฏฐานุสัย ความเห็นผิดที่ไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ถ้าเราชาติหน้าจะเกิดที่อื่น ได้ฟังคำสอนอื่น ก็เป็นไปได้ที่เราจะเชื่อในความเห็นหรือในความคิดอย่างนั้น มิฉะนั้นแล้วก็คงจะไม่มีหลายคนซึ่งเกิดที่ต่างๆ กัน และก็สิ่งที่ได้ยินได้ฟังแต่เล็กแต่น้อยก็ค่อยๆ ทำให้เขามีความยึดมั่น เชื่อมั่นในสิ่งที่เขาได้ยิน แต่ถ้ามีการสะสมที่มั่นคง แม้ว่าได้ยินได้ฟังก็สามารถที่จะพิจารณาได้ว่าเป็นเหตุผลหรือไม่ หรือว่าไม่มีเหตุผลเลยที่จะคิดอย่างนั้น เข้าใจอย่างนั้น เชื่ออย่างนั้น เพราะฉะนั้นในขณะที่กำลังฟัง ประโยชน์สูงสุดก็คือว่าพิจารณาสิ่งที่ได้ฟังจนกระทั่งเป็นความเข้าใจที่มั่นคง ซึ่งจะทำให้ไม่ว่าเราจะเกิดอีกได้ยินคำ แล้วแต่ว่าเกิดที่ไหนก็อาจจะมีการชักชวนให้เข้าใจอย่างนั้น คิดอย่างนั้น แต่เราก็ยังสามารถที่จะมีความเห็นถูกเกิดขึ้นได้ เรื่องของความไม่แน่นอนจนกว่าเราจะถึงความเป็นพระโสดาบัน
ผู้ฟัง ถ้าตราบใดที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ เราก็ไปตามน้ำหรือ
ท่านอาจารย์ แต่ก็มีความมั่นคงในการพิจารณาสิ่งที่ได้ยินได้ฟังว่าถูกต้อง ก็เพิ่มความมั่นคงที่จะรู้จริงในสิ่งนั้น ไม่หันไปทางอื่น
ที่มา ...