เรียนเพื่อมีความเห็นถูกและเข้าใจถูก
ผู้ฟัง ทำโยนิโสแยบคายไว้ในใจ ช่วยยกตัวอย่างง่ายๆ
ท่านอาจารย์ กุศลจิตก็เกิด กุศลจิตก็ดับ วิบากจิตเกิดอกุศลจิตเกิด ที่เกิดนั้นก็ดับ แล้วใครจะรู้ ไม่ใช่ว่าเราเรียน แล้วเราสามารถที่จะรู้ แต่เรียนเพื่อเห็นถูก เพื่อเข้าใจถูกว่าไม่ใช่เราเป็นสภาพธรรมแต่ละอย่างที่เกิดแล้วก็ดับ เพราะฉะนั้นที่สำคัญที่สุดที่เราฟังธรรมมาจะกี่ภพกี่ชาติก็ตามเพื่อให้เข้าใจถูก เพื่อให้เห็นถูกว่าไม่มีเรา มีสภาพธรรมจริงๆ ซึ่งชาติไหนก็ตามที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่เราที่เกิด แต่เป็นสภาพธรรมที่เกิดดับสืบต่อกัน เพราะฉะนั้นกว่าปัญญาจะเข้าใจถูก เห็นถูก เพราะว่าไม่ใช่เราก็ต้องอาศัยการฟังจนกระทั่งเป็นความเข้าใจของเราเอง ไม่ว่าจะฟังเรื่องจิตเห็นก็จะรู้ว่าจิตเห็นก็เป็นสิ่งที่เป็นธาตุชนิดหนึ่งซึ่งสามารถจะเห็นธาตุที่ปรากฏทางตา ฟังอะไรก็ได้แต่ให้มีความเห็นที่ถูกต้องในสิ่งที่ปรากฏทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจเพิ่มขึ้นโดยไม่ต้องหวังอะไร เพราะว่าถ้าไม่ใช่ปัญญาแล้วก็ไม่สามารถจะเจริญจนกระทั่งประจักษ์แจ้งลักษณะของสภาพธรรมได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราได้ยินได้ฟังก็คือพิจารณา ขณะนั้นเป็นเราหรือเปล่า ไม่ใช่ เป็นอะไร อยากจะเรียกชื่อก็ได้ ถ้ากุศลจิตเกิดเมื่อกี้นี้ อยากจะเรียกใช่ไหม
ที่มา ...