ทุกอย่างเป็นธรรม เพียงจำ ท่อง และคิดเท่านั้นหรือ
ทำไมไม่รู้ว่าลักษณะที่โกรธก็เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ต่างกับเห็น เพราะขณะที่โกรธ ถ้าไม่หลับตาก็เห็นด้วยในสิ่งที่กำลังโกรธ เพราะฉะนั้นก็เป็นสภาพธรรมแต่ละอย่างที่ต่างกัน เพราะฉะนั้นเห็นได้ว่า กว่าเราจะรู้ทั่วตรงกับที่ได้ยินได้ฟังว่าทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ใช่เพียงชื่อที่จำหรือท่อง หรือพยายามคิด ไม่ใช่อย่างนั้นเลยแต่มีลักษณะที่ปรากฏจริงๆ ทุกขณะที่ไม่หลับ ก็สามารถที่จะรู้ ค่อยๆ รู้ ค่อยๆ เข้าใจจากการฟังทีละเล็กทีละน้อย เพราะเหตุว่าความไม่รู้ซึมซาบอยู่ในจิตเหมือนกับสิ่งซึ่งยากที่จะเอาออกได้ อาศัยปัญญาอย่างเดียว ศีลเท่านั้นก็ไม่สามารถจะทำให้ดับกิเลสได้ เพียงแค่ระงับการกระทำทางกาย ทางวาจาที่ไม่ถูกต้อง ที่เป็นไปทางฝ่ายอกุศล สมาธิหรือสมถภาวนา ก็เป็นการที่จิตสงบระงับชั่วครั้งชั่วคราว แต่ว่าปัญญาระดับนั้นก็ไม่สามารถที่จะรู้ว่าขณะนั้นไม่ใช่เรา
นี่เป็นความต่างกันของคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า กับคำสอนของผู้ที่ไม่ได้ตรัสรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง
ที่มา ...