เพลิดเพลินตามการสะสมแต่รู้ว่าเป็นธรรม
บางท่านก็บอกว่าชีวิตของเขาก็เหมือนเดิม จะไม่เหมือนเดิมได้ยังไงตาม การสะสม การฟังพระธรรมก็ตามการสะสมที่เคยสนใจ และเคยฟัง แต่ถ้าเทียบส่วนวัน หนึ่งที่ฟังกับวันที่ไม่ได้ฟัง ไม่ได้คิดถึงพระธรรมก็น้อยมาก เพราะฉะนั้นถ้าเทียบส่วนไป อีกสติสัมปชัญญะที่เกิดรู้ตรงลักษณะธรรมดาๆ อย่างนี้รู้ตรงลักษณะที่ปรากฏให้รู้ จะ น้อยมากกว่าขณะที่หลงลืมสติแล้วก็เพลิดเพลินไป แต่ว่าทุกคนมีความเพลิดเพลินทั้ง นั้นเพราะเหตุว่ามีโลภะ มีโทสะ แต่เพลิดเพลินโดยไม่รู้ว่าเป็นธรรมกับเพลิดเพลิน เหมือนเดิมตามการสะสม แต่ยังมีโอกาสที่จะเข้าใจถูกว่าขณะนี้เป็นธรรม แล้วเวลาที่สติ สัมปชัญญะเกิด ทั้งๆ ที่กำลังเพลิดเพลินเหมือนเดิม ก็ยังมีโอกาสที่สติปัฏฐานจะระลึก ตรงลักษณะของสภาพธรรมนั้น นี่คือความต่างกันที่จะเห็นได้ว่าไม่มีใครบุคคลหนึ่ง บุคคลใดหรือตัวตนที่จะสามารถทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ แต่ให้ทราบว่าทุกอย่างในขณะนี้เกิด แล้วจึงปรากฏตามเหตุตามปัจจัย เพราะฉะนั้นขณะที่ฟังธรรม และมีปัญญาระดับขั้นต่างๆ จนถึงขณะที่มีการู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมได้บ้างก็จะต่างกับคนซึ่งสนุกด้วยกัน แต่ว่าไม่เคยระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ
ที่มา ...