หนทางที่ทำให้พ้นจากความหวั่นไหว
ผู้ฟัง อย่างมนุษย์เราที่เห็นๆ จิตแปรเปลี่ยน ความนึกคิดแปร เปลี่ยนไปตามวัยวุฒิ
ท่านอาจารย์ ถ้าเราจะนั่งคิดถึงเรื่องนี้กับการที่เราจะรู้จุดประสงค์ที่พระผู้มี พระภาคทรงแสดงว่าเพื่อให้เข้าใจในสิ่งที่กำลังปรากฏ เพราะว่าวันหนึ่งๆ เราห้ามเห็น ไม่ได้เลย ห้ามได้ยินก็ไม่ได้ แล้วเรื่องราวของสิ่งที่เห็นที่ได้ยินก็ทุกข์บ้าง สุขบ้าง ตลอดเวลา หวั่นไหวไปตามเรื่อง ภาพที่เห็น และความคิดนึก เพราะฉะนั้นหนทาง เดียวก็คือไม่ลืมว่าขณะนี้สิ่งนั้นๆ ไม่ได้มีเหลือเลย แต่สิ่งที่กำลังปรากฏกำลังมีอยู่ เพราะฉะนั้นถ้าสามารถเข้าใจสิ่งที่กำลังอยู่แม้เพียงเล็กน้อยในชาติหนึ่งๆ ก็ยังเป็น ประโยชน์กว่าความคิดแล้วก็สุข ทุกข์ มหาศาลในวันหนึ่งๆ ในแต่ละชาติ นี่ก็แสดงให้ เห็นว่าถ้าเราสามารถที่จะมีความเห็นถูกว่าประโยชน์จริงๆ ก็คือแม้ว่ากำลังได้ยินเรื่อง ราวที่น่าเศร้าใจหรือว่าเรื่องราวที่น่าดีใจก็ตามแต่ จิตขณะนั้นหวั่นไหวแล้วเพราะสุข หรือทุกข์ เพราะฉะนั้นหนทางเดียวที่จะพ้นจากความหวั่นไหว ก็คืออยู่ตรงลักษณะของ สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ รู้ว่าขณะนี้เป็นสภาพธรรมที่ค่อยๆ เข้าใจขึ้น ในขณะที่ กำลังได้ยินเสียงหรือว่าในขณะที่กำลังคิดเรื่องราวต่างๆ สิ่งนั้นมีจริงๆ ไม่หวั่นไหว โดยรู้ว่าตรงนั้น ลักษณะนั้นก็เป็นสภาพธรรมที่คิดหรือว่าเป็นสภาพธรรมที่เห็น นี่คือ การอบรมเจริญปัญญา ไม่ใช่ว่าเพียงแต่เรียนไปทั้งหมดมากมาย อวิชชา ทั้งปฏิจสมุ ปบาทหรืออะไรก็ตามแต่ๆ ว่าไม่รู้ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ
ที่มา ...