เร่งรัด (ด้วยความเป็นเรา)
ผู้ฟัง ท่านอาจารย์ได้กล่าวถึงว่าทุกอย่างเป็นธรรม แต่เข้าใจจริงๆ หรือเปล่า ดิฉันว่าตรงนี้มีความสำคัญ มาเรียนธรรม ทุกอย่างเป็นธรรม แต่พอเวลาธรรมอะไรเกิดขึ้น ไม่รู้เลย ไม่ได้ศึกษาตรงนั้น จะคิดว่าเป็นตัวเรา กราบอนุญาตท่านอาจารย์ช่วยพูดถึงคำว่า “ทุกอย่างเป็นธรรม“ แล้วเราไม่ได้คล้อยตามตรงนั้นไปเลย
ท่านอาจารย์ ก็ต้องรู้จักตัวเองตามความเป็นจริงว่าขณะนี้ฟังเรื่องราวของธรรม แต่ว่ายังไม่ได้รู้ลักษณะของธรรมที่กำลังปรากฏ จนกว่าจะเป็นปัญญาอีกระดับหนึ่งซึ่งเกิดพร้อมกับสติสัมปชัญญะ จากการที่ค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ เข้าใจ ไม่สามารถที่จะไปเร่งรัดด้วยความเป็นเรา เพราะว่ายิ่งเร่งรัดก็คือเรา ก็ยิ่งเพิ่มเข้าไปอีก
ฟังแล้วคุณแก้วรังเกียจโทสะหรือเปล่า คือเลือกไม่ได้ หิริโอตตัปปะเกิดกับกุศลจิตเป็นโสภณธรรมในขณะนั้น แต่ก็ขณะนั้นต้องไม่มีโลภะ โทสะ ถ้าเกิดเกลียดไม่ชอบ ขณะนั้นก็คือโทสะซ้ำเข้าไปอีก เพราะฉะนั้น เรื่องของอกุศลก็หลายซ้ำหลายซ้อนซึ่งเป็นเรื่องที่ละเอียดที่จะต้องเข้าใจให้ตรง ว่าถ้าสามารถที่จะเข้าใจเรื่องราวของธรรมได้ ความเข้าใจนี้อย่างแยบคาย อย่างถูกต้อง ก็จะทำให้ค่อยๆ คลายความติดข้องแม้ในโลภะหรือว่าความไม่พอใจในโทสะ เพราะว่าเป็นสภาพธรรมที่ไม่ใช่เรา แต่ว่าเมื่อลักษณะนั้นเกิดเพราะเหตุปัจจัยแล้วยังไม่ได้ดับเป็นสมุจเฉทก็ยังคงต้องเกิดต่อไป
ที่มา ...