เพื่อนสนิท
ผู้ฟัง ยังติดใจในสภาพธรรมของโทสะที่มีโลภะเป็นเหตุ
ท่านอาจารย์ ก็ลองยกตัวอย่างขณะที่โกรธสักขณะหนึ่งดูสิว่าโกรธอะไร
ผู้ฟัง ส่วนใหญ่ถ้าจะนึกออกก็คือโกรธที่คนอื่นเขาทำไม่ดี
ท่านอาจารย์ นั่นแหละ ใช่ไหม ก็อยากให้คนอื่นเขาทำดีแล้วเขาทำไม่ดีไงคะ
ผู้ฟัง แล้วเราจะกล่าวได้ไหมว่าโลภะเกิดก่อนแล้วค่อยโทสะเกิดทีหลัง
ท่านอาจารย์ ไม่จำเป็น ขณะนี้เห็นเกิดก่อน ได้ยินเกิดก่อน คิดนึกเกิดก่อน จะเอาอะไรเป็นตัวตั้งต้น ถ้าอันนี้เกิดก่อน อย่างอื่นก็ตามหลัง ถ้าจะเอาอันนี้ อันนั้นก็เกิดก่อน หรือว่าอันอื่นก็ตามหลัง ก็แล้วแต่เรื่อง ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องคิด แต่ให้ทราบว่าถ้าไม่มีความหวัง ไม่มีความต้องการใดๆ อะไรจะมาทำให้เราขุ่นใจได้
ผู้ฟัง แต่ว่าจริงๆ แล้วโลภะจะอยู่กับเราเหมือนเป็นเพื่อนสนิทไปตลอด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เราจะไม่มีโลภะ
ท่านอาจารย์ ส่วนใหญ่เป็นโลภะ
ผู้ฟัง แต่ว่าโทสะ
ท่านอาจารย์ เพราะไม่ได้สิ่งที่ต้องการ อยากเสมอ อยากให้อาหารอร่อย ถ้าอาหารไม่อร่อยเป็นอะไร
ผู้ฟัง เป็นโทสะ
ท่านอาจารย์ เพราะอะไร เพราะอยากให้อาหารเป็นรสนั้นรสนี้
ผู้ฟัง แต่เราจะไม่รู้ตัวเลย
ท่านอาจารย์ ทั้งหมดจะไม่รู้ตัวเลยจนกว่าจะฟังพระธรรม
ที่มา ...