สะสมกุศลเพื่อที่จะให้มีกำลัง


    ผู้ฟัง เพราะฉะนั้นเราก็จะไปคลายเครียด ก็คือวิ่งไปหาโลภะ ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่าเป็นอกุศลจิตทั้งคู่ แต่เราก็ยังปฏิบัติ

    ท่านอาจารย์ ถ้าไม่ได้ก็เครียดต่อ ใช่ไหม ก็เป็นเรื่องที่ไม่พ้นจากโลภะ โทสะ โมหะ แต่ถ้าผู้ที่มีปัญญาก็สามารถที่จะแยกได้ว่าขณะที่มีความเพลิดเพลินซ้ำอีกแล้ว ก็ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทุกวัน ซ้ำอีกแล้ว เรื่องก็ซ้ำ ถ้าเป็นเรื่องที่เราสนใจเราจะติดตามซ้ำอยู่กี่วัน ก็อยู่ตรงนั้นแหละ เรื่องใหม่ก็มาอีก ก็ซ้ำอีก ก็ไม่พ้นจากอกุศลธรรม เพราะฉะนั้น เราหวังว่าจะมีกุศลมากๆ และอกุศลน้อยๆ ถูกไหม ทั้งๆ ที่ทุกคนก็พูดก็เข้าใจในเรื่องกุศลเป็นสิ่งที่ดีงาม แต่กำลังของอะไรมีมากกว่า ถ้าอกุศลมีมากกว่า รู้อย่างนี้ก็สะสมกุศลเพื่อที่จะให้มีกำลัง ก็แค่นี้เอง คือหน้าที่ๆ เราจะต้องสะสมกระทำต่อไป ไม่ใช่ว่าเราจะไปอยากให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นโดยพยายาม หรือโดยคิดที่จะบันดาลได้ทางอื่น โดยเฉพาะเรื่องของปัญญาจะต่างกับกุศลระดับอื่นเพราะเหตุว่าเป็นเรื่องเจริญช้า เติบโตช้ามาก


    ที่มา ...

    พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 170


    หมายเลข 9934
    1 ก.ย. 2567