เรื่องการให้ทาน ขอทาน
การให้ทาน เพราะสงสาร เช่น เห็นขอทานนั่งตามที่ต่างๆ บางคนก็ไม่พิการ บางคนก็พิการ ถ้าผมเจอผมจะให้ทานทุกครั้ง ตามกำลังที่มี แต่มีท่านหนึ่งบอกว่าพวกนี้เป็นมิจฉาชีพ ไม่ต้องไปสนับสนุน ผมจึงคิดอยากเรียนถามผู้เจริญธรรมว่า ในเมื่อเป็นมิจฉาชีพอย่างที่เขาบอกจริง เมื่อเราทำทานไปแล้ว จะเป็น อกุศล หรือ ว่ากุศล ครับ. และในขณะที่เราทำทานผมจะมีคำกล่าวก่อนทำทานทุกครั้ง คือ (ขอผลบุญนี้ได้สำเร็จกับ บิดามารดา ญาติมิตร ทุกท่าน) ผมกล่าว สั้นๆ อย่างนี้ในใจ อยากทราบว่าผมทำถูกหลักรึเปล่าครับ ถ้าผิดช่วยชี้ทางธรรมให้ด้วยนะครับ ขอขอบคุณทุกท่าน.
การให้ทานเป็นความดี บัณฑิตทั้งหลายสรรเสริญดังข้อความในพระสูตร ข้อความบางตอนจากสาธุสูตร ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่... ทานยัง ประโยชน์ให้สำเร็จได้ [สาธุสูตร]
ทานจะมีผลมากน้อยขึ้นอยู่กับ
๑.ในส่วนของผู้ให้บริสุทธิ์หรือไม่ คือ จิตยินดีก่อนที่จะให้ทาน จิตยินดีขณะให้ทาน จิตยินดีหลังให้ทานแล้ว มีความยินดีทั้งสามกาลนี้ก็เป็นกุศล
๒.ในส่วนของวัตถุทานเป็นทรัพย์ที่หามาได้โดยสุจริตหรือไม่ เป็นประโยชน์ต่อผู้รับหรือไม่ มีความประณีต หรือแสวงหามาด้วยความเพียรหรือไม่
๓. ผู้รับทานมีศีลหรือไม่ ให้ทานผู้มีศีลมากก็ได้ผลมาก ให้ผู้ทรงคุณธรรมสูงก็มีผลมาก ส่วนใดย่อหย่อนไปผลทานก็ลดลงตามเหตุปัจจัยครับ
แล้วเจอกันขอลักษณะการ link ข้อมูลในลักษณะนี้อีกนะคะ....ขออนุโมทนา
ทานเป็นบารมีหนึ่งที่ควรสะสมและอมรมให้เจริญขึ้น ทานคือการให้นั้นจะสำเร็จไม่ได้เลยหากปราศจากผู้รับ แม้ในบางเวลาที่มีความประสงค์จะให้แต่ถ้าไม่มีผู้ที่ประสงค์จะรับ การให้นั้นก็ไม่สำเร็จ ดังนั้น ควรทำทานเมื่อมีโอกาสอันควร ที่สำคัญ การศึกษาธรรมะที่ละเอียดยิ่งขึ้น จะช่วยให้เกิดความเข้าใจว่าการให้ทานอันควรนั้น นอกจากมีการให้สิ่งของแล้ว ยังมีการให้สิ่งอื่นที่มีประโยชน์ได้ และจะช่วยให้ทราบ และพิจารณาได้ว่า ของสิ่งใด เหมาะสมกับบุคคลใด ในเวลาใด
ขออนุโมทนาในทานกุศลที่ท่านผู้ตั้งคำถามได้สะสมมา และขอให้กุศลทั้งหลายของท่านเจริญยิ่งขึ้นไป
