ปฏิบัติในทัศนะของพระพุทธศาสนา

เชิญคลิกอ่านได้ที่...

พระสัทธรรม ๓ อย่าง [มหาวิภังค์]

จากข้อความในอรรถกถาจะเห็นได้ว่า ปริยัติ คือ การศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ส่วน การปฏิบัติ คือ การประพฤติตามคำสอนตั้งแต่ขั้นศีล ขั้นสมถภาวนา และขั้นวิปัสสนาภาวนา โดยเฉพาะขั้นสมถะวิปัสสนาเป็นเรื่องของสภาพจิตใจที่เป็นกุศล ไม่ใช่การไปนั่ง หรือไปเดินท่าแปลกๆ และในอรรถกถามหาปรินิพพานสูตร กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมของคฤหัสถ์ ได้แก่ การเลื้ยงดูมารดาบิดา การรักษาศีล ๕ ศีล ๘ และสมถวิปัสสนาชื่อว่าปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม การเจริญสมถภาวนาของคฤหัสถ์สามารถอบรมในชีวิตประจำวันโดยไม่ได้ไปสถานที่หลีกเร้นก็เจริญได้ เช่น การระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ระลึกถึงศีลของตน การเสียสละจาคะการระลึกถึงความตาย การเจริญเมตตา เป็นต้น ก็เจริญได้ในชีวิตประจำวันโดยไม่ใช่การนั่งหลับตา หรือการเดินจงกรมท่าแปลกๆ ส่วนการเจริญวิปัสสนาหรือสติปัฏฐานก็เช่นกัน ถ้าหากมีความเข้าใจเมื่อสติเกิดขึ้นรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ขณะนั้นชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนทำอะไร อยู่ที่ความเข้าใจเป็นสำคัญ ฉะนั้นโปรดเข้าใจคำว่าปฏิบัติใหม่ว่า เป็นกิจของโสภณธรรมทำกิจ คือถึงเฉพาะลักษณะของธรรมที่กำลังปรากฏ ไม่ใช่เราไปทำนั่ง ทำเดิน