อย่างไหนได้บุญมากกว่ากัน
บุญจากการให้ทาน.. ให้อาหารกับสุนัขเฝ้าบ้าน หรือ โปรยอาหารแก่นกที่บินไปมา
การให้ที่เป็นทานก็มี การให้ที่ไม่เป็นทานก็มี การสละวัตถุสิ่งของเพื่อประโยชน์ผู้อื่นเป็นทาน (บุญ) ส่วนการให้เพื่อการแลกเปลี่ยนสิ่งตอบแทน หรือให้อาหารสัตว์เลื้ยงเพื่อความสวยงาม เช่น การเลี้ยงปลา หรือเพื่อเฝ้าบ้าน หรือเพื่อการค้า เช่น ไก่ สุกร เป็นต้น การให้ลักษณะนี้ไม่เป็นทาน
มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 8
เจตนาเป็นเหตุให้มีวัตถุ ๒๐ มีข้าวเป็นต้น ประกอบด้วยอโลภะ ชื่อว่าทาน ในมงคลข้อว่าทานนี้. ด้วยว่าบุคคล มอบให้วัตถุของตน แม้ด้วยอโลภะ (ก็ชื่อว่าทาน) . ด้วยเหตุนั้น ในอรรถกถา ท่านหมายเอาทานเจตนาและอโลภะทั้ง ๒ นั้นจึงกล่าวว่า " ทานเจตนา ชื่อว่าทาน ด้วยอรรถว่า เป็นเหตุอันเขาให้, อโลภะ ชื่อว่าทาน ด้วยอรรถว่า มอบให้วัตถุของตนแก่บุคคลอื่น."
ในทักขิณาวิภังค์สูตรได้กล่าวไว้ชัดเจนแล้ว ว่าอยู่ที่เจตนา แต่ทั้งหมดต้องรู้ลักษณะของจิตเราเองว่าเป็นกุศลเจตนาหรือไม่ เช่น มีความไม่ติดข้องกับวัตถุที่ให้หรือจิตมีความเมตตาอนุเคราะห์ ซึ่งต่างจากให้ไม่ได้ คือความติดข้องเป็นต้น จิตจะมีลักษณะของธรรมมะต่างกัน หากไม่รู้ก็เดาว่าเป็นทาน เพราะว่า เพียงบอกว่าให้อาหารสุนัขเฝ้าบ้าน ไม่สามารถรู้เจตนาของผู้ให้ได้ว่า ให้เพื่อใช้เฝ้าบ้าน หรือ บางขณะมีเมตตาอนุเคราะห์ร่วมด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่มีใครรู้จิตคนอื่นได้เท่ากับผู้ที่ให้เอง เรื่องให้อาหารนกก็เช่นเดียวกัน หากฟังศึกษาสติปัฏฐานก็อาจทราบได้ด้วยตนเอง เพราะเรื่องประโยชน์ของทานการให้ ไม่ไช่เพื่อให้เกิดความอยาก (โลภะ) ได้บุญมากหรือกลัวบุญจะน้อย แต่เพื่อละความอยาก (โลภะ) จึงชื่อว่าสำเร็จการให้