โรคเกิดขึ้นเพราะกรรม [อรรถกถาทุติยโกกาลิกสูตร]

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 174

ข้อความบางตอนจาก

อรรถกถาทุติยโกกาลิกสูตร

พระโกกาลิกะ ด่าว่าพระอัครสาวก โรคจึงเกิดขึ้นเพราะกรรมนั้น

บทว่า อจิรปกฺกนฺตสฺส ความว่า เมื่อภิกษุโกกาลิกหลีกไปไม่นาน นัก

บทว่า สพฺโพ กาโย ผุฏฺโ อโหสิ ความว่า ต่อมทั้งหลายผุดขึ้น ทำลายกระดูกทั่วร่าง ไม่เว้นที่ว่างแม้เพียงปลายเส้นผม ก็เพราะกรรมเห็น ปานนั้น ไม่ให้ผลในขณะที่อยู่เฉพาะพระพักตร์พระพุทธเจ้าทั้งหลายด้วยพุทธานุภาพ พอพ้นทัศนวิสัยไปแล้ว ย่อมให้ผล ฉะนั้น เมื่อภิกษุโกกาลิกนั้นหลีก ไปแล้วไม่นานต่อมทั้งหลายจึงผุดขึ้น

บทว่า ปกฺกามิ ความว่า ภิกษุโกกาลิกถูกอานุภาพแห่งกรรมตักเตือน จึงหลีกไป. จริงอยู่ใครๆ ไม่อาจที่จะห้ามกรรมที่ทำโอกาสแล้ว กรรมนั้นไม่ ให้ภิกษุโกกาลิกนั้นอยู่ในที่นั้น.

บทว่า กฬายมตฺติโย ได้แก่ ประมาณเท่า เมล็ดถั่วเขียว

บทว่า เวลุวสลาฏกุตฺติโย ได้แก่ ประมาณเท่าผลมะตูมอ่อน

บทว่า ปภิชฺชึสุ แปลว่า แตกแล้ว เมื่อต่อมเหล่านั้นแตกแล้ว สรีระทิ้งสิ้น ของภิกษุโกกาลิกนั้นก็สุกเละ เธอมีตัวสุกเละ นอนบนใบตองที่ซุ้มประตู พระเชตวันเหมือนปลาที่ถูกยาพิษ